سلام. حتما با دیدن تیتر تعجب کردید. اما واقعیت است. جدیدا در جامعه میان قشری از زنان متاهل این اعتقاد باطل در حال گسترش است که: ما باید با حجاب ناقص و آرایش و حالتی مملو از جلب توجه به خیابان برویم تا به شوهرمان بفهمانیم که اگر سر و گوشت بجنبد و بخواهی غیر از ما به سمت شخص دیگری متمایل شوی، ما هم خریدار زیاد داریم و ما هم مقابله به مثل می کنیم!! یعنی برای این افراد، با تیپ و ظاهر نامناسب و مستهجن حاضر شدن، ابزار قدرتی است که شوهر را متمایل به سمت دیگری نکند و چماقی است که در صورت لزوم، بر سر وی کوبیده می شود.

الآن به قول رفقا باید از مزخرفی این سخن، رفت و در افق محو شد!! یعنی کپی لوک خوش شانس.

این سری حرف ها که به سرعت بین مردم پخش می شود را می گویند شبهه. یعنی حرف بی اساس و باطلی که مثل موریانه در ذهن ها تکثیر می شود و بی هیچ فکر و منطقی فقط دائما تکرار می گردد که ضربه اش را وارد کند.

رفع شبهه: 1- هر آدم عاقلی که این شبهه را می خواند، فورا می گوید: خب شما که به این دلیل بدحجاب می گردی، داری شوهرهای دیگران را جذب می کنی و آنها را به خود شیفته می کنی. یعنی کاری می کنی که آنها سر و گوششان بجنبد و به سمت شما متمایل شوند. خب این شد نقض غرض. یعنی شما یک هدفی داری، بعد داری عکس و ضد و نقیض آن هدف عمل می کنی. مگر شما نمی خواستی شوهرت به سمت شخص دیگری نرود؟ خب امثال شما اگر بدحجاب آمدند بیرون، شوهرت هم به سمت آنها می رود. پس راه این هدف شما، این نیست. بلکه این کار، ضد هدف شما و حرکت در مسیر عکس جهت است.

 با این کار باعث می شوید مردان جامعه، دیگر همسرانشان را دوست نداشته باشند و به آنها زیاد محبت نکنند...چرا که متاسفانه دلشان به سمت شما متمایل شده است...لذا شما هم در یک تزلزل، یک اختلاف و درگیری، یک خیانت بزرگ که همان در هم پاشیدگی بنیان خانواده است، شریک هستید. چه این را بپذیرید و چه نپذیرید...وچه خود را به بی خیالی بزنید.

(بعضی می گویند: خب مردان نباید این قدر ضعیف باشند که زود متمایل نشوند!... پاسخشان این است: شما مثل کسی هستید که روضه گریه آور و محزون پخش می کند بعد توقع دارد مردم گریه نکنند. این توقع بیجایی است. خاصیت روضه این است که می گریاند. شما هرگز نمی توانید با طبیعت همه مردم مبارزه کنید. پس باید مطابق با اقتضائات آن عمل کنید...نه اینکه خلاف آن را انتظار داشته باشید.)

2- آیا می شود با گناه کردن، جلوی گناه دیگران را گرفت؟ وقتی می خواهید شخصی، دیگر به سمت مصرف تریاک نرود؛ آیا هرگز سعی می کنید او را به مشروبات الکلی معتاد کنید؟ آیا این کار منطقی و عقلانی است؟ بلکه طبعا حماقت است.

3- شما چگونه این قدر به خود یقین داری که خودت در دام سایر مردها نمی افتی؟ یعنی شما این قدر به خود مطمئنی؟ قطعا وقتی تقاضا برای ایجاد ارتباط از ناحیه مردها برای شما خیلی زیاد شد، شما هم می لغزی و خواه ناخواه به سمت آنها متمایل می شوی. سپس زمینه برای ارتکاب خیانت فراهم می شود. و شما می شوی همان کسی که رفت دزدی را دستگیر کند، اما در این راه مرتکب قتل شد!

بالام‌جان! ساپورت، بسیار و بسیار و بازهم بسیار تنگ می‌باشد و آدمیزاد به این راحتی‌ها تویش جا نمی‌شود...!

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» - فرهان؛ ابوی جانمان ما را با اهل‌ بیت فرستاده بود تا برویم چِش ‌و ‌چال بازار را در‌آورده و کأنه حوران و غلامان بهشتی نونوار و شیک‌و‌پیک بشویم!

آقا ما رفته بودیم توی یک مغازه‌ای و داشتیم برای خودمان سوت می‌زدیم و اجنا‌س را می پاییدیم که دیدیم یک بانویی با یک پوشش خیلی استغفراللهی دارد با فروشنده بر سر یک رأس تنبان نیم‌متری(!) چک‌و‌چانه میزند که اِلاو‌لله باید بگذاری پرو نمایم!

فروشنده هی قسم و آیه وصله‌پینه می‌نمود که این ساپورت است باجی! پرو ندارد که! آن بانو اما می‌گفت می‌خواهم ببینم رنگش به رنگ فلان لباس و مدلش به مدل فلان لباسم می‌آید یا نه!

خلاصه از ایشان انکار و از اوشان اصرار. نهایتاً فروشنده اجازَت پرو را صادر نمودند.

آن تُرک شیراز(همان بانو را عرض می نمایم!)، لبخند ملیحی بر کنج لبان خویشتن نشانده و خرامان‌خرامان به سمت اتاق پرو روان گشتند!

بنده همان گوشه‌موشه‌ها ایستاده‌بودم و سخت حیران بودم که آخر این تنبان نیم‌متری چه‌طوری به تن این بانوی دو‌متری جا می شود!

در همین حیص‌و‌بیص بودیم که یکهو دیدم از توی اتاق پرو صدای ترق‌توروق می‌آید. یاللعجب! پرو با اعمال شاقه!؟ بانو در آن اتاق نیم‌متری کشتی کج می‌گیرد مگه!!!

آقا متحیر مانده بودیم که این چه سر و صداییست دیگر .......... گفتیم آقا کمک کنید به این بانو حتماً غش کرده آن تو یا دچار رعشه شده بنده خدا ........

خدارا شکر که ننه‌جانمان آن‌جا بود و یک مجموعه اسرار مگو را برایمان فاش نمود که:

بالام‌جان! ساپورت، بسیار و بسیار و بازهم بسیار تنگ می‌باشد و آدمیزاد به این راحتی‌ها تویش جا نمی‌شود! برای جاگیر شدن توی این تنبان، جماعت باید یکسری اعمال پَرشی، افقی و عمودی را ردیف نماید تا فی‌النهایه تنبان رضایت دهد و آدمیزاد را توی خودش جا دهد! این صداهای مهیب از این پرش‌ها و آن اعمال ناشی گشته و نیازی به سوپرمن‌بازی‌های کچل‌چلاغی چون تو نمی‌باشد...

ای‌ول ننه! عجب پخمه بازی داشتیم مرتکب می‌شدیم‌ها!

القصه! ننه‌جانمان همچنان داشت اسرار مگوی این تنبان کذایی را برایمان فاش می‌نمود که آن بانو خرامان‌خرامان از اتاق بیرون آمده، تنبان مذکور را به قیمت نیم‌ارزن خریداری نمودند...

از این واقعه کذایی ساعتی نگذشته بود و ما در خیابان داشتیم با عیال و اطفال ابوی‌جانمان همین‌طوری راه می‌رفتیم برای خودمان.

دور‌و‌برمان پرشده بود از جماعتی که خودشان را توی این تنبان‌های کذایی چپانده بودند! تنبان‌هایی تنگ، چسبان و در رنگ‌های متنوع! بنده حتی به رأی العین، گورخری‌اش را هم مشاهده نمودم! 

این تب کذایی و این تنبان‌های کذایی‌تر، نه تنها به جماعت اناث که به جماعت ذکور نیز سرایت نموده و ساپورت ذکورانه نیز خروار‌خروار کأنه آجیل شب عید به فروش می‌رسد! یکسری از جماعت ذکور هم در حالی که بنده به رأی‌العین رویت می‌نمودم که رگ غیرتشان نخ‌نما و سولاخ گشته، ساپورت می‌خرند و می‌پوشند. توی شهر رژه می روند و ...

حالا تو فکر کن تا چند وقت دیگر ساپورت‌های پاره هم مد بشود!

حالا تو فکر کن با این فاق‌های فینگیلی، حضرت مذکور از آن آدم‌های روشن‌فکر و مکش‌مرگ‌ما باشد و بخواهد خم بشود و یک زباله‌ای را از زمین بردارد، آن وقت...

حالا تو فکر کن طرف یک لباس کوتاه و کمری هم پوشیده باشد و همین‌طوری که دارد راه می‌رود برای خودش، یکهویی خسته بشود و بخواهد روی یک نیمکتی جلوس نماید، آن وقت...

عرض می کردم خدمتتان...

حلقوم جر خورده جماعت طبیبان که هی صدا می‌اندازند توی چاله گلو و از مضرات این تنبان‌های کذایی بلغور می‌نمایند به کنار...

(رویم به دیوار، گلاب به روتان...) افاضات جماعت اورولوژیست هم که حسابی سرخ‌آبی شده‌اند تا بیماری‌های حاصل از این تنبان‌ها را توی گوش ذکور بچپانند به کنار...

چشم های وق زده چشم‌سفید‌های پلاس تو خیابان که تا کیلومترها پشت سر این اناث ساپورتی روان است به کنار...

جنگ اعصابی که این پوشش‌های استغفراللهی به عزب‌اوغلی‌ها تحمیل می‌نماید به کنار...

حیایی که خورده شد و گلاب به روتان آبرویی که قی گشت به کنار...

پوششی که به عریانی شبیه‌تر است تا پوشش هم به کنار...

عالم و آدم به کنار...

خودمان...

باباجان حیا و عفت‌مان تو این اوضاع قمر در عقرب و شلم و شوربا کدام گوری تپیده و چپیده، الله اعلم...

به گزارش فارس، با وجود آنکه در مدت 70 سال دوران شوروی، کنترل سختی بر دین و مذهب در قرقیزستان صورت می‌گرفت اما در سال‌های اخیر گرایش به ارزش‌های والای اسلامی در میان مردم این کشور افزایش یافته که یکی از نشانه‌های آن، افزایش علاقه‌ بانوان قرقیزستان به استفاده از حجاب است.

حجاب مانع پیشرفت زنان مسلمان نیست

در این خصوص «آدلیا» یکی از افراد علاقمند به استفاده از پوشش اسلامی و حجاب اسلامی در مصاحبه با خبرنگار خبرگزاری فارس از علاقه و تصمیم خود برای انتخاب حجاب اسلامی سخن گفت.

وی اظهار داشت: من حدود هفت سال است که به حجاب اسلامی روی آورده‌ام چراکه متوجه شدم این مسئله فرمانی است از طرف خداوند برای هدایت بشریت و من که یک مسلمان هستم باید به دستورات خداوند عمل کنم.

وی همچنین اظهار داشت: هر چند انتخاب این مسئله شاید مشکلاتی را نیز در جامعه برای من ایجاد کند ولی من متوجه این مطلب شدم که وجود این مشکلات نمی‌تواند مانعی برای انتخاب مسیر من در ادامه زندگی باشد و این نوعی خودفریبی است که ما فکر کنیم حجاب مانع پیشرفت زنان در اجتماع است.

آدلیا افزود: حجاب برای من یک نشانه از مسلمان بودنم است و من قصد دارم این نشانه را با کمال میل حفظ کنم و معتقدم که یک زن مسلمان باید در عمل نیز نشانه‌هایی را از پذیرش اسلام در رفتار و کردار خود همراه داشته باشد چون اسلام دین عمل و اعتقاد است.

وی بیان داشت که در حال حاضر متأسفانه درک و شناخت جامعه مسلمان قرقیزستان از ایمان اندک است و برخی فقط به انجام مراسم‌های دینی و آئین‌های مذهبی می‌پردازند و به شناخت اساس اسلام کمتر توجه دارند در حالی که اسلام یک سیستم جامع است ضمن اینکه ایمان افراد باید بر عقل و اندیشه آنان تکیه داشته باشد.

حجاب تکلیفی الهی است

«جمال فرانت بیک کیزی» رئیس بنیاد «متکلم» در قرقیزستان نیز در مصاحبه با خبرنگار خبرگزاری فارس در بیشکک اظهار داشت که سازمان آنها در سال 1999 فعالیت خود را آغاز کرده و از همان ابتدا هدف اصلی آن دفاع از حقوق زنان و دختران مسلمان بوده است.

وی افزود: هر سال با رسیدن بهار و پاییز ما با وزارت آموزش و پرورش دچار مشکل می‌شویم زیرا ما در یک کشور سکولار زندگی می‌کنیم و طبق قانون اساسی هر قرقیزستانی حق آزادی مذهب دارد و حال آنکه در برخی اوقات این قانون کارایی ندارد.

رئیس بنیاد متکلم در ادامه بیان داشت: هم اکنون در بیشتر مدارس و دانشگاه‌ها به زنان مسلمان اجازه‌ پوشیدن روسری و حجاب اسلامی را نمی‌دهند و ما مدت 15 سال است که در راستای حل این مشکل تلاش می‌کنیم.

این فعال اجتماعی ادامه داد: سازمان ما مراسم‌ و میزگرد‌های مختلفی با شرکت وزیر دادگستری، نمایندگان پارلمان، سیاستمداران و نمایندگان جامعه برگزار می‌کند و آنجا از حقوق خود صحبت می‌کنیم.

وی خاطر نشان کرد که در سال 2012 ما به وزارت آموزش و پرورش قرقیزستان در خصوص عدم ممانعت پوشیدن حجاب در مدارس نامه فرستاده بودیم و آنها باید جواب می‌دادند ولی متأسفانه تاکنون جوابی به دست ما نرسیده است.

جمال‌ فرانت‌بیک‌کیزی تصریح کرد: دختران محجبه را در مدت 2 ماه از مدرسه بیرون می‌کردند و ما ناچار شدیم برای دفاع از حقوق آنها تظاهرات برگزار کنیم.

این فعال اجتماعی افزود: پس از آن به ما اجازه‌ پوشیدن روسری را در مدرسه دادند و همان‌طور که می‌دانید داشتن پوشش برای زن مسلمان وظیفه است چرا که خداوند در قرآن کریم‌ می‌فرمایند «زنان پوشش داشته باشند» و به همین خاطر ما نیز به عنوان تکلیف الهی حجاب می‌پوشیم.

زنان مسلمان باید از حقوق خود دفاع کنند

وی در ادامه اظهارات خود خاطرنشان کرد که از سال 1999 تا سال 2002 زنان مسلمان با مشکلاتی مواجه شدند زیرا موقعی که آنها می‌خواستند به خارج از کشور سفر کنند، اجازه‌ نداشتند که با روسری برای پاسپورت عکس بگیرند که سازمان ما برای داشتن این اجازه 300 هزار امضاء جمع‌آوری کرد.

جمال فرانت‌بیک‌کیزی ادامه داد: البته این اقدام کار آسانی نبود چرا که ما مدت چهار سال تلاش کردیم تا به ما اجازه‌ عکس انداختن با روسری را برای گذرنامه بدهند که در زمان ریاست جمهوری «باقی‌اف» شورایی با حضور نمایندگان شش وزارتخانه تشکیل شد و سرانجام توانستیم این اجازه را بگیریم. 

رئیس بنیاد متکلم در پایان مصاحبه خود تصریح کرد: با این وجود، همواره مشکلاتی وجود خواهد داشت ولی من اعتقاد دارم که همه‌ آن‌ها قابل حل است و هر زن مسلمان باید یاد بگیرد از حقوق خود دفاع کند ضمن اینکه باید قانون اساسی را نیز خوب بشناسد.

روی آوردن به حجاب و احساس تولدی دوباره

«آیزاده» یکی دیگر از علاقمندان به فرهنگ حجاب در قرقیزستان نیز در مصاحبه با خبرنگار خبرگزاری فارس در بیشکک اظهار داشت: پس از اینکه در قرآن و احادیث درباره واجب بودن حجاب مطالعه کردم، تصمیم گرفتم حجاب بپوشم.

وی افزود: اکنون که محجبه هستم، نمی‌توانم خود را بدون حجاب تصور کنم و احساس می‌کنم انگار با پوشیدن حجاب دوباره متولد شدم چرا که برای من حجاب به معنای عفت و اطاعت از امر خداست.

آیزاده در ادامه افزود: خوشبختانه تعداد زنان محجبه در قرقیزستان همواره در حال افزایش است و خداوند در آیه‌های 2-1 سوره «نصر» می‌فرماید: «چون یاری خدا و پیروزی فرا رسد، می‌ببینی که مردم دسته دسته به آیین الهی وارد می‌شوند.»

نامناسب بودن لباس‌های اسلامی در فروشگاه‌های بیشکک

در ادامه یک دانشجوی دانشگاه ملی قرقیزستان در خصوص افزایش علاقه جامعه زنان این کشور به حجاب در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در بیشکک گفت: مدت 2 سال است که حجاب می‌پوشم؛ البته در اوایل با مخالفت‌هایی مواجه می‌شدم اما به مرور زمان این مخالفت‌ها کاهش یافت و خوشحالم که می‌توانم به تکلیف شرعی خود عمل کنم.

«کارینا» یک دانشجوی دیگر نیز در مصاحبه با خبرگزاری فارس عنوان کرد که وقتی محجبه شدم یکی از مشکلات من تهیه پوشش اسلامی بود، حتی لباس‌های اسلامی مغازه‌های مخصوص نیز چندان مناسب نیست چراکه این لباس‌ها به جای ساده بودن بیشتر جنبه تجملاتی دارد.

وی ادامه داد: البته این مسئله بدین معناست که حجاب نباید جنبه تجملاتی داشته باشد بلکه باید حریمی برای حفظ عفت زنان مسلمان باشد.

این دانشجوی محجبه همچنین اظهار داشت که آرزو دارم روزی بتوانم کارگاه خیاطی ایجاد کرده و لباس‌های زیبا و در عین حال ساده با رعایت تمام شرایط  اسلامی بدوزم چرا که نیاز بانوان قرقیزستانی علاقه‌مند به استفاده از چنین پوشش‌هایی رو به افزایش است.

حجاب؛ عاملی برای حفظ حریم عفاف

«چال‌پان» یکی دیگر از جوانان علاقمند به حجاب در قرقیزستان در گفت‌وگو با فارس تصریح کرد که تعمق در تکالیف انسانی مرا واداشت که به حقیقت حجاب نزدیک شوم و به اطاعت از خدا و فرامین حق روی آورم چرا که من در تنهایی نیاز به هم‌صحبت داشتم و نزدیکتر از خدا کسی را برای درد دل پیدا نکردم و این احساس من از روی تعمق زیاد و نیاز به وجود آمد ضمن اینکه من نماز را بهترین راه ارتباط با خدا در نظر گرفتم.

وی در ادامه خاطر نشان کرد که به تدریج به اسلام روی آوردم و در راه رسیدن به حقیقت به مسئله حجاب برخودم؛ البته در ابتدا با این موضوع به عنوان امری دلخواه نگاه می‌کردم و با اختیار خودم آن را تغییر می‌دادم.

وی افزود که پس از مدتی هنگام بیرون آمدن از مسجد طبق عادت همیشگی روسری را از سرم برداشتم اما احساس بدی داشتم و با خودم گفتم: «من که نمی‌توانم از ساده‌ترین دستورات الهی اطاعت کنم، چطور خودم را مسلمان می‌دانم و از آن زمان به بعد تصمیم گرفتم که حجاب را امری دلخواه ندیده و همیشه سعی در رعایت آن داشته باشم.

وی در ادامه تأکید کرد که من حجاب را صرفاً برای رضایت خداوند می‌پوشم زیرا او ما را آفریده و می‌داند چه چیز برای ما خوب و چه چیزی بد است.

چال‌پال تصریح کرد که متأسفانه هنوز جامعه قرقیزستان ارزش‌های اسلامی را به طور کامل درک نمی‌کند.

این بانوی محجبه قرقیزی افزود: لباس‌های اسلامی در بازار قرقیزستان بسیار کم‌یاب، گران و برای فعالیت‌های اجتماعی نامناسب است.

تلاش طرفداران غرب برای تضعیف فرهنگ حجاب

وی در پایان تأکید کرد که امروزه گرایش مردم به سمت ارزش‌های اسلامی در جامعه قرقیزستان در حال افزایش است اما متأسفانه برخی از افراد و گروه‌های طرفدار غرب در تلاش هستند که تصویری منفی از اسلام در جامعه ایجاد کنند و زنان محجبه قرقیزستان را بیشتر افراد کم‌اطلاع و کم‌سواد معرفی کنند.

گلایه‌ بانوان محجبه قرقیزستان از کمبود لباس‌های اسلامی و گران و نامناسب بودن این لباس‌ها در حالی است که اکثر فروشگاه‌های عرضه چنین لباس‌هایی مربوط به ترکیه بوده که قیمت پوشاک آنها بسیار بالاست و خرید لباس از چنین فروشگاه‌هایی برای اقشار آسیب‌پذیر جامعه قرقیزستان مشکل است.

خبرنگار فارس در همین رابطه به بزرگترین فروشگاه لباس‌های اسلامی در بیشکک با نام «زهرا» که مربوط به کشور ترکیه است مراجعه نمود اما مدیر این فروشگاه از انجام مصاحبه خودداری ورزید.

به اعتقاد کارشناسان، با توجه به روند روزافزون گرایش بانوان قرقیزستان به سمت استفاده از پوشش اسلامی در فعالیت‌های اجتماعی، عرضه پوشاک مناسب اسلامی با قیمت ارزان به عنوان بخشی از نیاز زنان مسلمان این کشور مطرح خواهد بود.

خدایی دخــــمل به این نانازی دیــــــدی

خدایی باحجاب دیــــــدی مثل اینا

اخ ادم دلش میخواد لپاشونو گــــاز بگیره

سمیه حیدری، یکی از بانوان موفق ورزش ایران است که البته به یک دلیل از سایر بانوان ورزشکار شناخته شده تر است. او علاوه بر آنکه اولین بانوی مدال آور در رقابت های جهانی در رشته جودو است، اولین زن ایرانی است که با پوشش مقدس چادر بر روی سکوی قهرمانی ایستاده است. این عمل او موجب شد تا طی نامه ای از سوی دفتر رهبر معظم انقلاب مورد تقدیر قرار بگیرد. حیدری در این گفت و گو نیز به دیدارش با رهبر انقلاب و تأیید عملکرد او در روی سکو رفتن با چادر توسط ایشان اشاره می کند.

این جودوکار 28 ساله اهل استان چهارمحال و بختیاری، نیمی از عمرش را رزمی کار کرده است و بالاخره بعد از تجربه ووشو و کاراته و تکواندو به جودو رو می آورد.

وی در بازی‌های آسیایی داخل سالن کره جنوبی که تیر ماه امسال برگزار شد مدال نقره مسابقات را کسب کرد. او برای دریافت همین مدال با چادر مشکی روی سکو حاضر شد. پنج ماه بعد حیدری در رقابت های جهانی کوراش توانست با کسب مقام سوم جهان اولین بانوی مدال آور ایرانی در مسابقات جهانی باشد.

به رغم همه این افتخارات، او این روزها تحت فشارهای روحی شدیدی قرار دارد. فشارهایی که پیش از کسب این افتخارات نیز از ناحیه مسؤولان فدراسیون وجود داشته است. حیدری پس از کسب این افتخارات که بسیاری از هزینه های مالی اش را خود و خانواده اش پرداخت کرده اند، نه تنها از سوی مسؤولان ورزشی کشور به نحو شایسته تشویق نشده است بلکه در جریان ادامه مانع تراشی های گذشته روز جمعه در جریان مسابقات قهرمانی کشور با اعمال نظر شبانه فدراسیون جودو به همراه خواهرش از این رقابت ها کنار گذاشته می شود.

آنچه در ادامه می خوانید روایت این بانوی محجبه مدال آور از کارشکنی ها و مانع تراشی ها بر سر راه موفقیت اوست که به گفته خودش، بخشی از آن ناشی از حفظ حریم های اخلاقی و حجاب است. گفت و گوی جهان نیوز با حیدری پیش از انتشار خبر حذفش از رقابت های کشوری انجام شده است.

جهان: خانم حیدری چند سال است که به صورت حرفه ای ورزش جودو را دنبال می کنید و برای رسیدن به موفقیت چه مسیری را پیمودید؟ 

من 12-13 سال است که عضو تیم ملی جودو هستم. که البته این دوران برای من بسیار رنج آور بود. هر چند که مشکلات در ورزش بانوان بسیار است و چون دیده نمی شوند این مشکلات هم حل نشدنی است. البته برای من مهم نیست چون من به دنبال پیشرفت هستم.
 
جهان: از کسب مدال برنز در مسابقات جهانی کوراش ترکیه بگویید.

برای مسابقات ترکیه، در ابتدا قرار شد من اعزام نشوم.
 

جهان: چرا؟ 

چون در فدراسیون کسانی بودند که نمی خواستند من مقام و مدال بیاورم. این افراد تا قبل از مسابقات جودوی آسیایی بانوان کره جنوبی که من مدال آوردم، با قدرت می گفتند بخش جودوی بانوان بزرگسال باید منحل شود چون مدال آور نیستند! 

جهان: یعنی این فدراسیون دنبال پیشرفت ورزش جودوی کشور نیست؟ 

بیشتر دنبال این هستند که خودشان مطرح باشند. 

جهان: رئیس فدراسیون چه نقشی دارد؟ 

آقای رستگار 

اخیرا از خارج کشور آمده اند و 7 سال ایتالیا بودند و خبری از این اتفاقات ندارند. در جریان جودو کشور نبودند و وقتی از ایتالیا آمدند به یکباره رئیس فدراسیون جودو شدند ولی اختیار در دستان افراد دیگر بود! 

جهان: در قسمت بانوان چطور؟ 

در ابتدای حضور آقای رستگار به عنوان رئیس فدراسیون در پاییز 91 چند ماهی بخش بانوان بدون رئیس بود و بعد از چند ماه خانمی از سوی وزارت ورزش معرفی و منصوب شدند که ایشان نه تنها کاری برای ورزش بانوان انجام نمی دادند که البته معضلی برای جودوی بانوان شده بودند. 

من در همان زمان نایب رئیس بانوان هیات جودوی استان تهران بودم. بعد از یک ماه ایشان از من دعوت کردند که به عنوان مربی تیم ملی مشغول به کار شوم؛ اما من قبول نکردم. 

این اتفاق سرآغاز مشکلات من شد و ایشان بعد از پاسخ منفی من، بخشنامه ای صادر کردند که هر کس سمت و شغلی دارد مثل نایب رئیس و... نمی تواند در مسابقات شرکت کند.

جهان: در یکی از مصاحبه هایتان عنوان شده بود که از شما خواسته بودند قهرمانی را کنار بگذارید! این درخواست در راستای همین بخشنامه بوده است؟ 

من هدفم ورزش و کمک به ورزش بوده است. ایشان وقتی پیشنهاد مربی گری را به من دادند و من قبول نکردم ظاهرا خیلی ناراحت شده بودند و این بخشنامه را صادر کردند. بعد از آن جلسه ای با خانم میری، نایب رئیس بانوان، گذاشتند. آنجا بود که در حضور ایشان و رسما به من گفتند "شما ورزش را کنار بگذارید." حتی صراحتا به من گفتند "من از شما خوشم نمی آید. شما به درد این رشته نمی خورید." حتی به ایشان گفتم من خانواده ام خیلی هزینه کردند و زحمت کشیدند. برای اثبات این حرفهایم شاهد هم دارم.  

جهان: بعد از آن چه شد؟ بخشنامه اجرایی شد؟ 

بله. من استعفا دادم و ایشان پذیرفتند. من در مسابقات کشوری شرکت کردم و اول شدم. آن خانم هم بعد از مدتی از فدراسیون رفتند. البته قبل از این اتفاقات هم در شورای فنی فدراسیون که آقای آرش میراسماعیلی، نایب رئیس فدراسیون حاضر بودند مصوبه ای داشتند مبنی بر اینکه جودوی بانوان بزرگسال منحل شود! فکر کنم اوایل سال 91 بود. 

جهان: خب، بر گردیم سر اعزام شما به ترکیه. فدراسیون چه حمایتهایی از شما انجام داد؟ 

از سوی فدراسیون چون اردوی بزرگسالان منحل شده بود هیچ همکاری انجام نشد. هیچ اردویی تشکیل نشد. همه هزینه ها،حتی هزینه مربی و هزینه باشگاه به عهده خودمان بود. حالا مسائل مالی به کنار، دغدغه اینکه چه مربی بدنسازی داشته باشیم هم داشتم. 

جهان: درباره شما یک نکته مهم وجود دارد که خانم حیدری، قهرمان است. ورزشکار است. اما یک قهرمان محجبه است. آیا حجاب شما، در مانع تراشی ها نقش داشت؟ 

ببینید من از بچگی حجاب و چادر را دوست داشتم انگار در وجود خودم بود. من حضرت زینب(س) و حضرت زهرا(س) را به گونه ای دیگر حس می کنم. دوستان فدراسیون خیلی دوست ندارند محجبه ها بالا بیایند. اصلا دوستشان ندارند. محوشان می کنند. 

حتی یک خانم ورزشکاری بود در اردوی تیم نوجوانان که تنها چادری تیم نوجوانان بود. کاری کردند که دستش از 2 ناحیه شکست؛ تا فرصت حضور در مسابقات را از وی بگیرند، چون این ورزشکار سن کمی داشت، نتوانست از حقش دفاع کند!

جهان: چه اتفاقی افتاد که دستش شکست؟ این کسانی که شما می گویید از چه طریقی این کار را کردند؟ 

در برنامه تمرینی اردو، حریفش را به گونه ای انتخاب کرده بودند که 10 کیلو سنگین تر از خودش باشد و چون این حریف بازیکن مبتدی هم بوده و سنگین وزن، باعث این اتفاق می شود. جالب است که حتی این خانم (کسی که مصدوم شده) اصرار می کند که این خانم 10 کیلو از من سنگین تر است ولی مربی قبول نمی کند و می گوید این یک تمرین طبیعی است که حریف 10 کیلو سنگین تر باشد! 

جهان: کمی از مسابقات آسیایی کره جنوبی بگویید. ظاهرا در مسابقات کره مسؤولین فدراسیون و ورزش کشور از اینکه شما با چادر روی سکو رفتید به شما اعتراض کردند؟ 

موقع اهدای جوایز، مسؤولان تشریفات کره جنوبی به من گفتند گرمکن بپوش و روی سکو برو. من همانجا گفتم چادرم را بیاورید؛ من با چادر روی سکو می روم. گفتند نه باید گرمکن بپوشید که من گفتم اصلا برای من مهم نیست روی سکو بروم یا نروم؛ مهم این است که با چادر روی سکو بروم. 20 دقیقه ای طول کشید و در نهایت چون همه منتظر بودند و نگران

که چه اتفاقی افتاده، گفتند که هر چی می خواهد به او بدهید که سریع برود روی سکو. البته در نهایت چادرم را آوردند و من با چادر رفتم روی سکو. 

جهان: در این فاصله که شما مقاومت می کردید که با چادر روی سکو بروید مسؤولین چه حمایتی کردند؟ 

هیچ حمایتی نکردند. وقتی از سکو پایین آمدم و رفتیم هتل، متوجه شدم در هتل جلسه ای تشکیل شده و آقای افشار زاده دبیر کمیته ملی المپیک به مسؤولین فدراسیون جودو اعتراض کردند که چرا فلانی با چادر روی سکو رفته است. مگر با چادر مسابقه داده! برای جمهوری اسلامی خیلی بد شده است! این کار به ضرر ما شده است! بعد در اتاق را زدند و گفتند که این کار شما، برای ما خیلی بد شده است و فدراسیون جودو را زیر سؤال بردید! چرا این کار را کردید؟ 

من آن موقع خیلی ناراحت شدم و فقط به حضرت زینب(س) گفتم من فقط به خاطر خودت و به عشق خودت با چادر رفتم روی سکو. چیزی که آن لحظه در ذهنم آمد همین بود. بعد از آن قرار شد در مراسم اختتامیه شرکت کنم که به من گفتند اگر قرار است با چادر بیایی اصلا شرکت نکن! 

جهان: چه کسانی این حرف را زدند؟ کدام مسؤول؟ 

نمی توانم بگویم. در این سفر حتی حراست هم با ما نبود و من خیلی ناراحت شدم از اینکه چرا مسؤولین ایرانی با چادر مخالفت می کردند. بعد هم نامه ای زدند به مسؤولین کره جنوبی و گفتند که این خانم نمی دانسته که نباید با چادر شرکت می کرده است!

جهان: آیا در قوانین بین المللی تعریفی هم برای سکو شده و یا فقط درباره حضور روی تشک قوانین وضع شده است؟ 

نه چنین قانونی برای سکو تعریف نشده است.

جهان: در ایران چه اتفاقی برای شما افتاد؟ 

بعد از این اتفاق و قبل از برگشت خیلی ناراحت بودم و استرس داشتم. به گونه ای با من برخورد کرده بودند که من فکر می کردم خیلی اشتباه کردم. اما وقتی به ایران برگشتم، پدرم بابت این کار خیلی تشویقم کرد و من آن لحظه بود که خیالم یک مقدار راحت شد. 

تا اینکه از دفتر حضرت آقا با من تماس گرفتند و پیغام ایشان را به من رساندند و من این قدر هیجان زده شدم که از خوشحالی زیر سرم رفتم. اصلا باورم نمی شد. بعد از آن به دیدار آقا رفتم و ایشان گفتند: خیلی کار خوبی کردید که با چادر روی سکو رفتید. باعث افتخار مملکت ایران هستید. من سجده شکر به جا آوردم که شما با چادر روی سکو رفتید و...

جهان: بازتاب روی سکو رفتن شما با چادر، در رسانه ها چگونه بود؟ 

انتظارم خیلی بیشتر بود. بعد ازاین اتفاق مطبوعات خیلی خوب کار کردند ولی تلویزیون کم کاری کرد. حتی یک مصاحبه هم با من نکردند. نه اینکه برای خودم بگویم. اما من نماد یک زن مسلمان موفق ایرانی را نشان داده بودم و این نیاز به فرهنگ سازی داشت، ولی این را فرهنگسازی نکردند و از من حتی برای یک برنامه تلویزیونی دعوت نکردند که از من بپرسند برای چه این کار را کردم.

جهان: بعد از موفقیت در کره از شما چه حمایتهایی انجام شد و بعد از آن به چه مسابقاتی اعزام شدید؟ 

هیچ تقدیر و تشکری از سوی فدراسیون از من نشد. حتی یک تلفن هم به من نزدند حتی یک تبریک هم به پدر من نگفتند. بعد از آن باید برای مسابقات ترکیه اعزام می شدیم که به من گفتند شما اعزام نمی شوید چون حجاب شما مورد تایید نیست. البته منظور لباس حین مسابقات و تشک است و ما نامه زده ایم و منتظر پاسخ هستیم. من خودم پیگیری کردم گفتند نه چنین چیزی وجود ندارد و فدراسیون هم نامه نزده بودند. یک ماه با من امروز و فردا می کردند و جواب درستی نمی دادند. حالا جالب اینجاست که نه فدراسیون آسیایی مشکل داشت و نه فدراسیون جهانی بلکه خود مسؤولین فدراسیون می خواستند بهانه بیاورند که اعزام نکنند.

دو هفته مانده به بازیها به ما اعلام کردند حجابتان مانعی ندارد البته من مطمئنم به خاطر اینکه ما مصاحبه کرده بودیم و مسائل را گفته بودیم مجبور شدند اعلام کنند که مشکلی وجود ندارد. 

جهان: بالاخره اعزام شدید؟ 

قرار 

شد ما از طریق مشهد به مسابقات ترکیه اعزام شویم. وقتی از مشهد تماس گرفتند، گفتند باید هزینه های خودتان و همراهتان را بپردازید! حتما هم باید یک همراه داشته باشید. من رفتم پیش آقای رستگار رئیس فدراسیون جودو. ایشان گفتند نگران نباشید ما تامین می کنیم.

دوباره یک پیامک آمد گفتند باید 1 میلیون و 700 هزار تومان علی الحساب پرداخت کنید. من دوباره رفتم پیش آقای رستگار. ایشان گفتند نه بروید نگران نباشید. یعنی اینها می خواستند از لحاظ روانی من را به هم بریزند. 

یعنی درست زمانی که من به عنوان یک بازیکن باید آرامش داشته باشم، این مسائل را بوجود می آوردند و بجای تمرین و تمرکز باید دنبال این مسائل می رفتم. 

جهان: یعنی این کارها را برای سنگ اندازی انجام می دادند؟! 

دقیقا. من را از لحاظ روحی به هم می ریختند. در نهایت طبق قرار قبلی برای اعزام به ترکیه ساعت 12 شب به همراه خانواده ام به فرودگاه رفتیم. خانواده ام که از من جدا شدند، به من گفتند باید 300 دلار بدهید. که من زنگ زدم به خانواده ام گفتم برگردید باید پول بدهیم. حدود ساعت 2 نصف شب. ببینید چه اضطرابی برای من و خانواده ام ایجاد می کردند. بالاخره نصف شب پول را تهیه کردیم. 

در نهایت ما 25 نفر بودیم که به ترکیه اعزام شدیم؛ البته فقط 2 نفر از ما خانم بودند. حتی من از فدراسیون خواسته بودم اجازه دهند حداقل مربی من همراه من باشد ولی قبول نکردند. 

جهان: با این تفاسیر یک اجماعی بر علیه شما شکل گرفته بود؟ به نظر شما ارتباطی با حجاب شما و دیدگاهتان نداشت؟ 

برخی مسؤولان ورزشی معتقدند بانوان به خاطر حجابشان می بازند! این حجابشان مانع قهرمانی آنهاست. وقتی من با همین حجاب قهرمان شدم این افراد بر علیه من موضع گرفتند.
 
جهان: شما چقدر تلاش کردید دیدگاهتان را جا بیندازید؟ 

من تمام تلاشم را می کنم. اما باید بگویم اگر الان من تا اینجا توانستم ادامه بدهم حاصل عنایت حضرت آقا به من بوده و من با پیام ایشان انرژی گرفتم و مسیرم را ادامه دادم اما بقیه فقط مانع تراشی کردند. 

جهان: به نظر شما چرا ورزش بانوان به درجه ای رسیده که تصمیم به انحلال آن می گیرند؟
 
ببینید وقتی یک خانمی عضو تیم ملی می شود باید اول فرهنگسازی شود، خانواده اش را راضی کند، هزینه کند، مسؤولین حمایت کنند تا به درجه ملی برسد که البته در نهایت دیده هم نمی شود، هیچکدام از این حمایت ها انجام نمی شود و از لحاظ روحی روانی هم در مضیقه هستند و چون مقام نمی آورند می گویند باید منحل شود. 

جهان: برای این مشکلات به وزارت ورزش مراجعه نکردید؟ بالاخره یک جایی باید باشد که به مشکلات رسیدگی کند؟ 

نه من به وزارت ورزش مراجعه نکردم. فقط از طریق خانم اکبر آبادی رئیس وقت بانوان وزارت ورزش برای یک مراسمی دعوت شدم که ایشان هم برخورد خیلی بدی با من کردند. [خبرنگار جهان نیوز مطلع شد که پس از انجام این گفت و گو سمیه حیدری با معاون بانوان وزارت ورزش و جوانان دیدار کرده است.]
 
جهان: چه برخوردی؟ 

یکسری مشکلات و حاشیه هایی برای من ایجاد کردند. در نهایت آقای وزیر تنها به من یک تقدیرنامه دادند. 

جهان: حمایت مجلس چطور بود؟ به نمایندگان مجلس مراجعه نکردید؟ 

من از مجلس خیلی تشکر می کنم. خیلی از من حمایت کردند، هرچند دوستان فدراسیون ناراحت شدند و یک مقداری کارها پیچیده تر شد. 

جهان: در دنیا اجماعی وجود دارد که زن در ایران جایگاه ندارد اما شما ثابت کردید زن ایرانی می تواند قهرمان باشد، می تواند حجاب هم داشته باشد. شما چقدر درصدد این اثبات بودید؟ 

ما در مسابقات قبلی که اعزام می شدیم خانمهای ورزشکار ایرانی حجابشان در آن سوی مرز تغییر می کرد. حتی مسؤولینشان هم همینطور. در تیمهای مختلف اینگونه است. ایرانیان در دهکده مسابقات، وقتی من را با این حجاب می دیدند از من می پرسیدند شما حراست هستید؟ خبرنگار هستید؟ مربی هستید؟ بعد که می فهمیدند ورزشکار هستم خود ایرانیها تعجب می کردند و 

حتی خیلی ها می گفتند این فرد اُمُل است!

جهان: واکنش خارجیها چگونه بود؟ آنها چه برخوردی با شما داشتند؟ 

خود خارجیها این حجاب را دوست داشتند و می گفتند چه پوشش زیبایی است. یکی از آنها گفت اگر می شود این را به من بده بپوشم و حتی عکس می گرفتند و برایشان خیلی جذاب بود. 

جهان: فکر می کنید مسؤولین چرا در مقابل شما کوتاهی کرده اند؟ چه حمایتی باید از شما انجام می دادند و کوتاهی کردند؟ 

هر پیشرفتی وجود دارد به دست مسؤولین است. اگر مسؤولین از ورزشکاران محجبه حمایت کنند حتی مسؤولین در رده جهانی هم موظف به حمایت می شوند اما متاسفانه من هیچگاه از سوی مسؤولین ورزشی کشور خودم حمایت نشدم چه رسد به مسؤولین جهانی که اصلا نمی دانند حجاب چیست؟! 

من حتی در زمینه فنی هم حمایت نشدم. در مسابقات کره جنوبی بازیکن کره جنوبی را بردم. کره جنوبی رفت بازی من را آنالیز کرد. سرمایه گذاری کرد و در نهایت در مسابقات ترکیه، همان بازیکن کره من را شکست داد. می دانید چرا؟ چون او 4 مربی همراهش بود و این بازیکن را هدایت می کردند، وقتی کره برد انگار مربیان کره به جای طلا، الماس بردند. 

حالا فکر می کنید در مقابل چه اتفاقی افتاد؟ مسؤولین فدراسیون حتی به من اجازه ندادند با خودم مربی به مسابقات ترکیه ببرم!

جهان: خانم حیدری یک مقداری از تمریناتتان در خارج از کشور بگویید. شنیده ایم در این تمرینات موضوع عدم اختلاط ورزشکاران آقا و خانم رعایت نمی شده است؟

حرمت بانوان در تمرینها رعایت نمی شود. علت این است که کسانی به عنوان مسؤول انتخاب می شوند که خودشان اهل رعایت نیستند. چندی پیش فیلمی دیدم که از حریم خصوصی بانوان ورزشکار در رختکن گرفته شده بود. خب بسیاری از این مدل رفتارها و اخلاق ها ورزشی نیست. حالا مشکلات فنی جای خود بماند. 

جهان: پس تمرینهای مختلط در خارج از کشور صورت گرفته است؟ 

بله بوده است در مسابقات ازبکستان که رفته بودیم. برای گرم کردن، بازیکنان تیم را به دو دسته تقسیم کردند؛ آقایان و خانمها. می گفتند خانمها و آقایان باید با هم بسکتبال بازی کنند! 

من در آن شرایط مرتب خودم را کنار می کشیدم چون من اهل اینجور تمرینها نبودم. در آن موقع که من خودم را کنار می کشیدم با من برخورد می کردند که چرا درست تمرین نمی کنم.

واقعا برای خودم هم سؤال بود که چرا تمرین و نرمش خانمها و آقایان باید با هم باشد و اجبار می کردند که تمرین مختلط داشته باشیم. البته من سند هم دارم. من داشتم از تمرین تیمهای خارجی در همان سالن فیلم می گرفتم که ناخودآگاه چند ثانیه کوتاهی هم از تیم خودمان با آن شرایط فیلم گرفتم.

در مسابقات کره جنوبی که رفتیم شرایط همین جوری بود. یکی از آقایان به حالت مسخره گفته بود حالا خانم حیدری می خواهد با چادر تمرین کند؛ که البته من نشنیده گرفتم. بعد یک نفر را آوردند و به من گفتند باید بروید با این آقا تمرین کنید. من گفتم این کار را نمی کنم، گفتند اجبار است. من در آن لحظه تنها کاری که می توانستم انجام دهم این بود که سالن را ترک کنم. 

جهان: مگر مربی خانم آنجا نبود؟ 

چرا بودند. اتفاقا خانمها می گفتند چرا تمرین نمی کنی؟ می گفتند کسی که اینجا نیست. حراست هم که حضور ندارد! 

جهان: به نظر شما وزارت ورزش و جوانان چه کمکی می تواند به شما و سایر بانوان ورزشکار بکند؟ 

من از وزارت ورزش و جوانان خواهش می کنم مشکلات بانوان ورزشکار را حل کنند. باید ورزش بانوان از آقایان جدا شود. من به عنوان یک خانم شاید نتوانم مشکلاتم را به یک آقا بگوم. اما حالامجبورم، چون یک آقا در راس کار است. الان حتی به خانم هم بگویم دوباره به یک آقا منتقل می شود، اما این بار با یک واسطه. 

واقعا در ورزش بانوان مشکلات است. من پیشنهاد می کنم، ورزش بانوان به عنوان یک نهاد مستقل عمل کند. بودجه جدا باشد. اعزام ها جدا باشد. الان درباره این اختلاطها من رعایت می کنم، اما شاید بقیه برای پیشرفت مجبورند تن به کارهایی بدند که خودشان هم موافق نباشند ولی چاره ای ندارند.