در يکسالونيم گذشته و با اصرار دولت جديد، براي اولين بار باب مذاکرات مستقيم و دوجانبه با آمريکا بازشد و قرار شد فقط در موضوع هستهاي، گفتوگوهايي انجام بگيرد. در اين ميان، همانطور که پيشبيني ميشد آمريکاييها درصدد بهرهبرداري حداکثري از گفتوگوهاي دوجانبه برآمدند؛ رسانهاي شدن عکس و فيلم ملاقاتهاي مکرر «کري و ظريف» همان آرزويي بود که آمريکاييها سالها انتظارش را ميکشيدند. در کنار اين ملاقاتها اگر اظهارات مکرر اوباما درخصوص مجبورشدن ايران به انجام مذاکره با آمريکا را ضميمه کنيد متوجه خواهيد شد که شيطان بزرگ، چه بهرهبرداريِ وسيعي از همين ديدارهاي بظاهرساده انجام داده است. بهرهبرداري و سوءاستفادهاي که مفهومش اين است: ايران، از مواضع خود، کوتاه آمده و به مذاکرهي مستقيم با آمريکا مجبور شده است.از سوي ديگر، انجام ديدار دوجانبه، فراتر از مذاکرات 1+5 و در کشوري مثل عمان، نشان داد که آمريکاييها چقدر قدر فرصت بوجود آمده را ميدانند تا بتوانند لااقل بخشي از ناکاميهاي چندسال گذشته مقابل ايران را جبران کنند! اين درحالي است که در گذشتهي نه چندان دور، نمايندهي آمريکا در 1+5 براي ديدار دوجانبه با نمايندهي کشورمان، اصرار داشت اما طرف ايراني، معتقد بود خارج از مذاکره با 1+5، حرفي با آمريکا نداريم!