آن‏ها به نیازمندان پول قرض می‏دادند و در هنگام بازپرداخت، برای این‏که نیازمندان به قرض گرفتن و مفت‏خوری عادت نکنند، کارمزد ناچیزی از آن‏ها دریافت می‏کردند که صرف توسعه و سازندگی امت می‏شد.