به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، امام صادق(ع) می‌فرمایند: "آن گاه که مومن به برادر مومنش تهمت زند، ایمان در دل او ذوب می‌شود؛ همان گونه که نمک در آب ذوب می‌شود". این حدیث زیبا نشان می‌دهد که گناه زشت و ناپسند "تهمت" چگونه موجب از بین رفتن ایمان م?من می‌شود.

 

از ائمه معصومین(ع) نیز در بیان اندازه سنگینی گناه احادیثی وارد شده است.

 

امام علی(ع) در این باره فرمودند: "بهتان زدن به آدم بی‌گناه بزرگتر از آسمان است1".

 

امام صادق(ع) نیز می‌فرمایند: "بهتان زدن به آدم بی‌گناه سنگین‏‌تر از کوه‌های استوار است2".

 

همچنین امام علی(ع) در مذمت رفت و آمد به مکان‌ها و محافل تهمت برانگیز، فرمودند: "از (رفت و آمد به) جاهای تهمت برانگیز و مجالسی که گمان بد به آنها برده می‏‌شود بپرهیز؛ زیرا دوستِ بد، همنشین خود را می‏‌فریبد3".

 

آن حضرت در حدیثی دیگر درباره این‌که چه کسی نباید تهمت زننده را سرزنش کند؟ می‌فرمایند: "کسی که خود را در معرض تهمت قرار دهد، نباید کسی را که به او گمان بد برد، سرزنش کند4".

 

مولای متقیان(ع) همچنین فرمودند: "هر که به جاهای بد رفت و آمد کند مورد بدگمانی و تهمت واقع شود5".

 

منابع احادیث:

 

1- بحارالأنوار: 78 / 31 / 99 منتخب میزان الحکمة: 86

 

2- بحارالأنوار: 75 / 194 / 3 منتخب میزان الحکمة: 86

 

3- بحار الأنوار: 75 / 90 / 2 منتخب میزان الحکمة: 96

 

4- بحار الأنوار: 75 / 90 / 4 منتخب میزان الحکمة: 96

 

5- بحار الأنوار: 75 / 91 / 8 منتخب میزان الحکمة: 96