 |
وقتی خانواده سید، این خبر را می‌شنوند، به سوریه می‌روند تا فرزندشان را برگردانند. زمانی که به محل آموزش می‌رسند، می‌بینند که وی طی آموزش به زمین افتاده و پایش به شدت آسیب دیده است؛ خانواده سید به او اصرار می‌کنند که همراه آنها برگردد تا پاهایش خوب شود؛ اما او قبول نمی‌کند. بالاخره با التماس زیاد، سید را راضی می‌کنند که همراه آنها به بیروت برود تا پاهایش خوب شود.
بعد از مدتی سید عباس از طریق پدرش با امام موسی صدر آشنا می‌شود؛ او مدت دو سال نزد امام موسی صدر در صور می‌ماند و دروس حوزوی می‌خواند؛ بعد از دو سال، امام موسی صدر که سید را انسان پرتلاش می‌بیند، به او می گوید: «دیگر جای شما، اینجا نیست. به نجف بروید». سید عباس پس از گذاشتن عمامه توسط امام موسی صدر، نزد محمدباقر صدر در عراق می‌رود. در ادامه سیدحسن نصرالله هم با نامه امام موسی صدر، به نجف می‌رود و سپس با سید عباس موسوی آشنا می‌شود.
در ادامه رژیم عراق، قصد ترور سید عباس را می‌کند؛ سپس تمام علمائی که آن زمان تحت تعقیب رژیم عراق بودند، مخفیانه از عراق به لبنان می‌روند؛ سید عباس بعد از 6 ماه زندگی در یکی از روستاهای لبنان به بعلبک می‌رود و در سال 1979 میلادی، در بعلبک حوزه‌ای برای ادامه تحصیل روحانیانی که به لبنان آمده بودند، تأسیس می‌کند؛ همسر وی به نام «ام یاسر» هم که نزد خواهر امام موسی صدر آموزش دیده بود، حوزه‌ای به نام «الزهرا» برای زنان تأسیس کرد.
وقتی اسرائیل سال 1982 تا بیروت را اشغال کرد، سید عباس موسوی، مردان بزرگ و شجاع را جمع کرد و در همان سال 1982 مقاومت اسلامی را تأسیس کرد که این مقاومت تا امروز هم ادامه دارد. البته سید عباس در سال 1979 به ایران سفر کرد و از نزدیک با افکار امام خمینی(ره) آشنا شد.
و سرانجام سید عباس در 27 بهمن ماه سال 1370 شمسی، به همراه همسرش «ام یاسر» و آخرین فرزندش «حسین»، هدف هلی‌کوپتر رژیم صهیونیستی قرار گرفته و به شهادت رسیدند.
«سید عباس موسوی» در زمان شهادت، دومین دبیرکل حزبالله لبنان بود که پس از «شیخ صبحی طفیلی»، این مسئولیت را بر عهده گرفت. به دنبال شهادت ایشان، «سید حسن نصرالله» سکانِ هدایت «حزب الله لبنان» را به دست گرفت و تا به امروز، در این مسئولیت باقی است.
