به گزارش رجانیوز، اینها بخشی از استدلال های جریان مدعی تقلب در انتخابات ریاست جمهوری است که در سال 88 مطرح می شد تا گزاره «تقلب در انتخابات» به افکار عمومی القا شود. آن روزها شاید برخی از این حرفها منطقی هم به نظر می رسید چون جریان معترض به نتیجه انتخابات آنقدر با شور و حرارت و اعتماد به نفس این مسایل را تکرار می کرد که خیلی از مردم عادی تحت تاثیر قرار گرفته و واقعا تصور می کردند در انتخابات تقلب شده است! اما گذر زمان باعث روشن شدن خیلی از آن مغلطه ها شد؛ چنانچه بدنه جریان مدعی تقلب در انتخابات سال 88، به فاصله 4 سال بعد در انتخابات ریاست جمهوری 92 شرکت کرد و دکتر حسن روحانی نیز در حالی به ریاست جمهوری رسید که تنها کمتر از 300 هزار رای او باعث شد تا انتخابات به دور دوم کشیده نشود.

 

به عبارت دیگر اگر، بنای تقلب در انتخابات در دستور کار نظام جمهوری اسلامی بود، وزارت کشور دولت دهم می توانست با نخواندن کمتر از 300 هزار رای آقای روحانی، انتخابات را به دور دوم کشانده و در عمل بستر ساز رییس جمهور شدن فردی غیر از ایشان شود اما پاسداری از تک تک آرای مردم و خواندن و اعلام کردن آنها باعث شد تا بسیاری از مردمی که به خاطر تبلیغات دروغین و اطلاعات نادرست؛ تحت تاثیر فتنه گران در سال 88 قرار گرفته بودند، به امانتداری جمهوری اسلامی در انتخابات پی برده و متوجه ظلم بزرگ فتنه گران در سال 88 در حق نظام شوند.

 

در همین راستا، اخیرا انتشار گزارش تفصیلی عملکرد شورای نگهبان در جریان انتخابات ریاست جمهوری یازدهم که هفته گذشته منتشر شده است نشان می دهد، بسیاری از مسایل سطحی و سخیفی که جریان مدعی تقلب در انتخابات 88 علیه جمهوری اسلامی مطرح می کرد تا بوسیله آن تقلب در انتخابات را اثبات کند، در جریان انتخابات سال 92 نیز عینا وجود داشته اما با توجه به آنکه نامزد مورد نظر این جریان در انتخابات توانست پیروزی را از آن خود کند، هیچ گاه این موارد به عنوان نشانه های تقلب در انتخابات سال 92 مطرح نشده است.

 

به عنوان مثال موضوع «تک رای» بودن نامزد پیروز در انتخابات، (به این معنا که در برخی صندوق ها یکی از نامزدها تمامی آرا را کسب کرده است و هیچ یک از رقبای وی حتی یک رای هم نداشته اند) یکی از موضوعاتی بود که در سال 88 به عنوان سند تقلب در انتخابات عنوان می شد اما گزارش شورای نگهبان از انتخابات 92 نشان می دهد، این مساله در انتخابات سال گذشته نیز عینا تکرار شده است:

 

«نتایج شمارش آرا در برخی از صندوقها  به نحوی است که به نتایج شمارش آراء در آن صندوق در اصطاح “تک رأی” میگویند. بدین معنا که صرفاً یک کاندیدا رأی آورده است و سایر کاندیداها رأی  نیاورده اند. لازم به ذکر است که اواً تعداد این صندوقها بسیار اندک است و مجموع آنها در نتیجه کلی انتخابات باتأثیر است. ثانیاً: چنین حالتی به خاطر معیار و ملاک رأی دهی در برخی مناطق است که همه رأی دهندگان به یک صورت و بر اساس نظر متنفذین روستا یا ده (رئیس قوم یا بزرگ قوم و ...) رأی میدهند. این امر در این مناطق غیرقابل اجتناب و امری جاری و عادی است ... در انتخابات اخیر ریاست جمهوری (یازدهم) صندوقهای تک رأی در 11 شهرستان و در 91 شعبه بوده است. البته با توجه به میزان اندک آراء صندوقهای تک رأی نوعاً در نتایج انتخابات خصوصاً در انتخابات ریاست جمهوری تأثیر زیادی ندارند به نحوی که در انتخابات مذکور مجموع آراء صندوقهای تک رای 13.311 عدد رأی بوده است. لذا صرف وجود صندوقهای تک رأی به هیچ عنوان نمیتواند دلیلی بر وقوع تخلف در رأی گیری بوده باشد.»

 

و یا مساله مشارکت بالای 100% در برخی صندوق های رای، از محورهای مهمی بود که سال 88  با استناد به آن بر ناسالم بودن انتخابات تاکید می شد اما گزارش شورای نگهبان از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم نیز نشان می دهد در 11 شهرستان، آمار شرکت کنندگان در انتخابات بیشتر از جمعیت آن شهر بوده است:

 

«آراء مشارکت باای صددرصد یکی از شبهاتی است که برخی آن را دلیلی بر خدشه وارد بودن بر نظارت شورای نگهبان بر شمارش آراء دانسته اند. در این رابطه لازم به توضیح است که آمار واجدین شرایط در هر حوزه انتخاباتی و کل کشور توسط سازمان ثبت احوال اعام میشود. آماری که این سازمان ارائه میدهد آمار ساکنان ثابت در هر منطقه است که محل زندگی، اشتغال و احتمااً تولد آنان در آن منطقه ثبت شده است. لذا این آمار با تعداد افرادی که در آن منطقه حضور واقعی دارند متفاوت است. در واقع برخی مناطق به خاطر عوامل مقطعی، دارای آمار لحظه ای هستند و نه آمار ثابت ساکنان. عوامل موقت مانند مهاجرتهای شغلی و کارگری، مهاجرتهای گردشگری، مهاجرتهای علمی (دانشجو بودن)، مهاجرتهای فصلی و ... آمار این مناطق را غیرثابت و لحظه ای قرار میدهد. لذا آماری که میتواند معیار و ملاک برای ارزیابی صحت نظارت شورای نگهبان قرار بگیرد، تطبیق آمار همه افراد شرکت کننده در انتخابات (اعلام شده توسط عوامل نظارتی شورای نگهبان) با آمار ثبت احوال نسبت به همه افراد واجد شرایط میباشد. به عنوان نمونه، در انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری در 11 شهرستان آمار رأیدهندگان بیش از صد درصد بود. مجموع این شهرستانها نزدیک به یک میلیون و 116 هزار نفر جمعیت دارند درحالی که 1 میلیون و نهصد و سی و چهار هزار نفر در آنجا رأی داده بودند که در بسیاری از آنها در همه ادوار انتخابات بیش از صد درصد مشارکت ثبت شده است.»

 

اما نکته جالب توجه تر اینجاست که بسیاری از این مسایل سطحی و شبهات پیش پا افتاده در ماجرای سال 88 مورد استناد رسمی رسانه های داخلی و خارجی حامی فتنه گران قرار گرفته بوده است؛ از جمله نشریه گاردین که با اشاره به شرکت بیش از 100% برخی شهرستانها مدعی تقلب در انتخابات ایران شده بود!(اینجا)

 

و یا محسن رضایی که در آن برهه ضمن حضور در برنامه گفتگوی ویژه خبری شبکه دو سیما طی اظهاراتی دو پهلو، به تکرار ادعاهای مدعیان تقلب در انتخابات پرداخت و گفت: «در 170 حوزه آرایی بین 95 تا 140 درصد مشارکت داشتیم که باید بررسی شود و اینها نیازمند بررسی است تا پاسخ‌های مستدل داده شود و البته نامزدها و هوادارانشان فکر نکنند که شورای نگهبان و دولت دست شان توی یک کاسه است!»

 

در مجموع به نظر می رسد با توجه به روشن تر شدن عمق ظلم فتنه گران به نظام در سال 88 و مطرح کردن ادعای تقلب در انتخابات، باید در محاکمه و مجازات بانیان این مساله تسریع شود.