البته سردمداران اسرائیل فراخور تحولات جهانی و به مرور زمان مرزها و کشورهای مشمول اسرائیل بزرگ را تغییر داده اند!
مناخیم بگین در رابطه با حدود و گستر? سرزمینی ارض موعود اعلام داشته بودکه دولت اسرائیل همان گونه که در تورات پیش‌بینی شده است، شامل عراق، سوریه، ترکیه، عربستان سعودی، مصر، سودان، لبنان، اردن وکویت است؛ امّا کسی که مسئل? اسرائیل بزرگ را به عرص? بین المللی کشاند اظهارات حافظ اسد، رئیس جمهور فقید سوریه در سال 1985 م. بود. وی ادّعا نمود که موشه دایان، وزیر دفاع اسرائیل در سال 1967 م. پس از اشغال تپّه‌های «جولان» و به هنگام بازدید از منطقه (خطاب به سربازان رژیم صهیونیستی)گفته بود: نسل‌های گذشته، اسرائیل را به مرزهای 1948 م. رسانید؛ ما نیز مرزها (ی اسرائیل) را به مرزهای سال 1967 م. رسانیدیم؛ شما نیز اسرائیل بزرگ را که گستره‌ای از نیل تا فرات است، محقّق خواهید ساخت.

یک روزنامه‌نگار عراقی نیز گفته‌های یاد شده را با کمی تفاوت چنین نقل کرده بود: دایان گفته بود که ما قدس را گفتیم و حال، هدف ما یثرب و بابل است. روزنامه نگاران دیگری نیز به نقل از مناحیم بگین، نخست وزیر بعدی رژیم صهیونیستی نقل نموده بودندکه گفته بود: همان گونه که در انجیل پیش‌بینی شده است، دولت اسرائیل کشورهای عراق، سوریه، ترکیه، عربستان سعودی، مصر، سودان، لبنان، اردن وکویت را در بر می‌گیرد.

اسد و ژنرال مصطفی بن طلّاس، وزیر دفاع سوریه همچنین ادّعا نمودند که در ورودی کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) نقش? برجسته‌ای وجود دارد که گستر? سرزمینی واقع از نیل تا فرات را نشان می‌دهد. بر اساس گواهی عرفات این نقش? برجسته 32 سال پیش، از ورودی کنست برداشته شد، امّا در سال 1989 م. پس از دیدار و مذاکرات بوش (پدر) و گورباچف در «مالتا» این نقشه مجدّداً در ورودی کنست نصب شد.

در سال 1998 م. نیز قذافی مرزهای اسرائیل بزرگ را از اقیانوس «هند» تا «تنگ? هرمز» و از «تنگ? جبل الطّارق» تا دریای «مدیترانه» توسعه داد! او بعد‌ها اسرائیل بزرگ را گستر? سرزمینی‌ای عنوان نمود که مرکز آن «قاهره» بوده و از«پاکستان» تا اسپانیا و از ترکیه تا «یمن» امتداد داشت. به این ترتیب تحقّق اسرائیل بزرگ، تمامی کشور‌های اسلامی را از روی زمین محو می‌کرد.

درسال 1991 م. یک روزنام? کویتی از اشغال کویت توسط عراق به عنوان بخشی از پروژ? اسرائیل بزرگ نام برد.

ضمیمه شدن بخش‌هایی از سرزمین ایران در قلمرو ارض موعود!

در سال 1985 م. ایران نیز که هیچ گونه ارتباطی با موضوع ارض موعود نداشت در موضوع وارد گردید؛ به این ترتیب که در یکی از چاپ‌های کتاب «پروتکل‌های صهیون»، نقشه‌ای با عنوان «رؤیای صهیونیسم» انتشار یافت. در این نقشه مصر، بخش‌هایی از سرزمین عربستان سعودی تا شهر مدینه، سوریه، عراق، کویت، مناطق نفت خیز ایران وجنوب شرقی ترکیه در حالی نشان داده شده بودند که اسرائیلیان در آنها اسکان داده شده بودند.15

این اقدام با توجّه به ظهور انقلاب اسلامی در ایران و برپایی نظام اسلامی می‌توانست نوعی تهدید از جانب امپریالیسم صهیونیستی علیه نظام نوپای اسلامی ایران تلقّی شود؛ در عین حالی که نشانگر اهمّیت این مناطق که از شمال غربی کشور تا جنوب غربی آن امتداد داشت و دارای اهمّیت اقتصادی، تاریخی، اعتقادی و فرهنگی برای مطامع توسعه‌طلبان? ائتلاف صلیبی صهیونی بود، به حساب می‌آمد. بدین ترتیب ارض موعود توراتی از مرزهای تعیین شده برای آن در عهد عتیق فراتر رفته و به پروژ? جهانخوارانه با ابعادی بسیار گسترده تبدیل شده بود. ابعاد سرزمین دولت یهودی که در سال 1890 م. توسط تئودور هرتزل مطرح شده بود، از مرزهای توراتی ارض موعود فراتر رفته و فلسطین، بین النّهرین، آفریقای شرقی، شبه جزیر? سینا، «آرژانتین» و حتّی سرزمین «سیبری» را نیز در بر می‌گرفت!

اسرائیل بزرگ و طرح خاورمیان? بزرگ

کاندالیزا رایس، وزیر خارج? پیشین آمریکا در سپتامبر سال 2003 م. گفت: ما، نقش? 22 کشور مسلمان را تغییر خواهیم داد! طرح اسرائیل بزرگ رفته رفته ابعاد جدیدتری یافته است؛ به طوری که مرزهای آن با مرزهای تعریف شده برای خاورمیان? بزرگ بسیار بر هم منطبق است! مرزهای اسرائیل بزرگ دیگر هیچ تناسبی با مرزهای ارض موعود تورات نداشته و از چارچوب ایمانی خارج گردیده و به طرح و برنامه‌ای توسعه‌طلبانه در راستای سیطره‌طلبی‌ای جهانی تبدیل گردیده است. دولت کشور مورد نظر صهیونیسم سیاسی اکنون به دولتِ جهانیِ جریانِ صهیونیسمِ کابالائیستی تغییر ماهیّت داده است. به طوری که مدّعیان اسرائیل بزرگ با ابعاد جهانی با داعیه‌داران ارض موعود توراتی کاملاً متغایر با یکدیگرند. به راستی چه اتّفاقی در شرف افتادن است؟

آیا میان تحوّلات جاری که در گستر? سرزمینی تعریف شده برای خاورمیان? بزرگ و طرح دولت جهانی مورد نظر کانون سیطر? جهانی صهیونیسم کابالائیستی، نسبتی وجود دارد؟

طرح خاورمیان? بزرگ در اصل چیزی متفاوت از طرح صلح و امنیّت پذیرفته شده توسط «کنگر? دجّالی شیطانی» آمریکا در سال 1957 م. که در خاورمیانه به «دکترین آیزنهاور» شناخته می‌شود، نیست. پروژ? خاورمیان? بزرگ همان طرح توسعه‌یافت? خاورمیانه است که کشور‌های شمال آفریقا نیز به آن افزوده شده است. مرزهای خاورمیان? بزرگ در غرب «مراکش» و «موریتانی»، در شرق آسیای مرکزی و «مغولستان»، در شمال «قفقاز» و ترکیه و در جنوب از کشور‌های عربی جنوب خلیج فارس تا سومالی را در بر می‌گیرد.

این پروژه، استراتژی تغییر ـ با ابعاد جغرافیایی، سیاسی، حقوقی، علمی، آموزشی، اقتصادی، اجتماعی و امنیّتی جهان اسلام است. این استراتژی زیر مجموع? استراتژی قرن جدید آمریکا PNAC 16 است که در سال 1997 م. توسط رونالد رامسفلد، دیک چنی، پاول ولفوویتز، ریچارد پرل و ویلیام کریستول نیوکان‌های سرشناس در انداخته شد.