گروه سیاسی – رجانیوز: رئیس جمهور امروز در همایش سفرا و رؤسای نمایندگیهای ایران گفت: «برخی ترسوها و بزدلهای سیاسی اعتماد به نفس ندارند و همه را مانند خودشان گمان میکنند. هر وقت مذاکرات شروع میشود برخی میگویند ما داریم میلرزیم، به جهنم، بروید و جای گرم برای خود پیدا کنید.» به گزارش رجانیوز، این ادبیات دور از شأن رئیس محترم جمهور در خطاب قرار دادن منتقدان دولتش، موجب نگرانی هر شنوندهای خواهد شد چرا که این ادبیات بیش از هرچیز از نوعی عصبانیت حکایت میکند که به ظاهر منجر به از کف دادن اختیار گوینده این جملات شده است. اما هر چند آقای روحانی سیاستورزان را در یکی دو سال گذشته از تندروی در گفتار و رفتار سیاسی بر حذر داشته و به اعتدال فرا خواندند، با این حال خود با ادبیاتی تند از منتقدان سیاست خارجی دولت خواسته که «به جهنم بروند.» شاید بد نباشد با جستجو در کلام امام خمینی(ره) به سه سؤال مهم در این زمینه پاسخ داد که اساسا چه کسی باید به جهنم برود و چه چیز سبب میشود که انسان به جهنم برود: 1. این حب جاه است که انسان را به جهنم میبرد امام خمینی(ره) حبّ جاه و مقام پرستی را عامل جهنمی شدن انسان معرفی می فرمود: «همه بلاهایى که سر انسان مىآید از این حبّ نفس است؛ [از این] که آدم خودش را دوست دارد. تمام گرفتاریهایى که براى همه ما هست، براى این حبّ جاه و حبّ نفس است. حبّ جاه است که انسان را به کشتن مىدهد، انسان را به فنا مىدهد، انسان را "به جهنّم" می برد. رأس همه خطیئه ها همین است: رَأْسُ کُلِّ خَطیئَةٍ همین حبّ جاه و حبّ نفس است.» 2. منشأ دشمن پنداری منتقدان چیست؟ امام خمینی(ره) خودخواهی و حبّ نفس را منشأ دشمن انگاری منتقدان و ناصحان می دانستند: «همه خطاها از اینجا بروز می کند. انسان چون خود را می بیند و خودخواه است، همه چیز را براى خودش مىخواهد؛ و هر کس مانع او بشود- و لو به توهّمش- با او دشمن مىشود؛ و هر چه را که مىخواهد، چون براى خودش می خواهد، حدود، دیگر قائل نیست؛ از این جهت مبدأ همه گرفتاریها می شود.» 3. چه کسانی اهل مبارزه و مقاومت دربرابر دشمنان اسلام نیستند؟ درک این نکته که دلواپسی منتقدان سیاست خارجی دولت، از جنس ترس و لرز مورد اشاره رئیس جمهور نیست کار سختی نیست. دلواپسان، دلواپس وادادگی و عقب نشینی دولت از حقوق ملت و ارزشهای انقلاب و اسلامند، نه دلواپس تعامل با دنیا. آنها دلواپس تحقق پیش بینی تلخ امام خمینی(ره) از روزهای بدی هستند که آن پیر فرزانه در خشت خام دیده بود و هشدار داده بود. نگران آنند که نکند خدای ناکرده حبّ جاه مانع مبارزه و مقاومت دربرابر دشمنان اسلام شود. چنانکه امام فرمود: «شما خداى نخواسته روزهاى سیاهى در پیش دارید؛ این طور که زمینه است، روزهاى بدى خواهید دید. ایادى استعمار می خواهند تمام حیثیات اسلام را از بین ببرند، و شما باید در مقابل ایستادگى کنید؛ و با حبّ نفس و حبّ جاه و کبر و غرور نمی توان مقاومت کرد. عالِم سوء، عالِم متوجه به دنیا، عالِمى که در فکر حفظ مسند و ریاست باشد، نمی تواند با دشمنان اسلام مبارزه نماید. و ضررش از دیگران بیشتر است. قدم را الهى کنید، حبّ دنیا را از دل بیرون نمایید، آن وقت می توانید مبارزه کنید.» به نظر نمیرسد نوع ادبیات بکار گرفته شده از سوی رئیس محترم جمهور در قبال منتقدان، تاثیری در کاستن دلواپسی منتقدان عملکرد دولت در عرصه سیاست خارجی داشته باشد، اما قطعا یک دلواپسی دیگر به دلواپسی آنها افزوده خواهد شد، و آن نگرانی از اینکه چه عاملی موجب شده تا آقای روحانی به چنین ادبیات دور از شأنی برای از میدان به در کردن منتقدان روی بیاورد. قطعا ریاست تمام شدنی است و آنچه باقی خواهد ماند نامه اعمال و کردار و گفتار ماست.