قیام زیدیه به تایید کدام امام رسید؟

چنین روزی زید ابن علی ابن حسین در کوفه پرچم مبارزه با خلافت امویان را برافراشت. مبارزات زید که پیروان او به شیعه زیدیه معروفند 2سال طول کشید و در سال‌739 میلادی به دست یوسف‌ابن‌عمر‌ثقفی از امرای امویان به شهادت رسید.

به گزارش خبرنگار تاریخ خبرگزاری فارس، پیدایش فرقه زیدیه به قرن دوم هجری باز می گردد، آنان پس از امام حسین(علیه السلام) زید شهید فرزند امام زین العابدین(علیه السلام) را امام می دانند و امام سجاد(علیه السلام) را تنها پیشوای علم و معرفت می شمارند.

اکثر نویسندگان زیدی بجای امام سجاد(علیه السلام) حسن مثنی فرزند امام حسن مجتبی(علیه السلام)را امام خود می دانند.

و زید امام پنجم شمرده می شود و پس از وی فرزندش «یحیی بن زید» و پس از وی «محمد بن عبدالله» و «ابراهیم بن عبداللّه» را امام می دانند (که همگی بر ضد خلفای ناحقِ اموی قیام کردند و شهید شدند) بعد از آن کار زیدیه انتظام نیافت تا اینکه «ناصر اطروش» که از اعقاب برادر زید بود، در خراسان ظهور کرد و در اثر تعقیب حاکم محل، از آنجا فرار کرده به سوی مازندران که هنوز مسلمان نشده بودند رفت و پس از سیزده سال تلاش عده زیادی را مسلمان و به مذهب زیدیه در آورد، سپس به یاری آنان ناحیه طبرستان را مسخّر ساخته و به امامت پرداخت و پس از وی اعقاب او تا مدتی در آن سامان امامت کردند.

*چگونگی پیدایش زیدیه:

نهضت زید در اصل مورد تأیید امام باقر و امام صادق(علیه السلام)بود. و بدین جهت آن دو امام به شیعیان خود به طور مخفیانه توصیه می کردند که با زید بیعت نمایند و عهد و پیمانی هم میان امام(علیه السلام) و زید منعقد شده بود که مسلماً اگر زید پیروز می‌شد، به آن عهد وفا و حکومت را تحویل امام معصوم(علیه السلام) می داد، ولی بسیاری از شیعیان خیال می کردند رهبر نهضت زید بن علی است که با شمشیر قیام و خروج کرده و مردم را به رضا از آل محمد(صلی الله علیه وآله) فرا می خواند و مقصود از آل محمد(صلی الله علیه وآله) هم خودش است.

بدین جهت برخی از شیعیان که از مظالم «امویان» به تنگ آمده بودند، زید را امام واجب الاطاعة می دانستند و در مقابل این فکر انحرافی که به شدت گسترش می‌یافت کاری ساخته نبود چون باقرین(علیهما السلام) واقع امر را به خاطر رعایت «تقیه» علناً نمی توانستند بگویند.

زید هم به خاطر حفظ جان امام عهد و پیمانی را که با امام بسته بود نمی توانست بگوید. بنابراین جلوی این فکر انحرافی گرفته نشد و باعث شد زیدیه پدید آید که خود زید در پیدایش آن کوچکترین نقشی نداشته و بعید نیست که عقیده به امامت او بعد از شهادت دلیرانه اش پیدا شده باشد چون جایی دیده نشده که زید خود را امام نامیده باشد.

زید بن علی(علیه السلام): در بین سال‌های 75 تا80 هجری متولد و در بین سالهای 120 تا 122 شهید شده است.

او در کوفه اقامت گزید. سپس به شام و در مجلس هشام بن عبدالملک حاضر شد با او مکابره کرد و پنج ماه زندانی شد و بعد از آن به مدینه و عراق بازگشت در سال 120 هجری چهل هزار تن از مردم کوفه با او بیعت کردند، مردم را به «کتاب» و «سنت» و «جهاد» دعوت می کرد. فرمانروای عراقین در زمان او، یوسف بن عمر ثقفی بود. جنگ میان او و لشکریان اموی درگرفت، بعد از چند روز زید کشته شد، سر او را به دروازه دمشق آویزان کردند، جسدش را در خاکروبه کوفه عریان بر دار کردند و بعداً سوزانیدند.

زید بن علی(علیه السلام) در نظر امامان اهل بیت(علیهم السلام):

امام صادق(علیه السلام) بسیار می فرمود: خدا عمویم را رحمت کند.

شیخ صدوق در کتاب «عیون اخبار الرضا(علیه السلام)» بابی به نقل روایات ائمه معصوم(علیهم السلام) در مدح و منقبت زید اختصاص داده است. به عنوان نمونه امام هشتم(علیه السلام) فرمودند:... زید بن علی از دانشمندان آل محمد(صلی الله علیه وآله) بود وی برای خشنودی خدا خشمگین شد و با دشمنان خدا جهاد کرد، و در راه خدا به شهادت رسید.

امام باقر(علیه السلام) فرمودند: ای زید مادری که تو را به دنیا آورده است برگزیده است.

اصل قیام و جهاد زید هم مورد تأیید ائمه(علیهم السلام) بوده است. دانشمندان امامیه مثل شیخ مفید و شیخ بهائی و... توصیف زید کرده اند.

- See more at: http://farsnews.com/newstext.php?nn=13921220000461#sthash.a1qhrpsq.dpuf

پایگاه خبری "نون" عراق تصویری از حرم مطهر حضرت زینب کبری(س) که در سال 1955 میلادی گرفته شده است منتشر کرد.

حضرت زینب(س) در طول حیات پر خیر و برکتش محضر هفت معصوم را درک کرده است، آن‌ چنان از مقام والایی برخوردار بود که امام معصوم درباره‌اش می‌فرماید: «انت بحمدالله عالمة‌ بلا معلمة».

به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس،‌ پنجم ماه جمادى الاولى سال پنجم هجرى، مصادف با سالروز ولادت حضرت زینب کبری(س) است، تربیت و پرورش این مروارید گرانبها و بى‌مانند در کنار پیغمبر اکرم(ص) و در خانه رسالت بوده است. زینب کبرى (س) دُرّ زهراى مرضیه(س) از دست پسر عموى پیغمبر، امیرالمؤمنین(ع) غذا و خوراک خورده و رشد کرده است؛ نموّی قدسى و پاکیزه داشته و پنج تن اهل کساء نسبت به تربیت، پرورش، تعلیم او کوشش کرده‌اند، مربى و مؤدب و معلم این بانوی بزرگوار بوده‌اند.

*چرا زینب کبری(س) را عقیلة‌العرب می‌خوانند/ ماجرای نامگذاری آسمانی زینب(س)

حجت‌الاسلام حسن پناهی‌آزاد، عضو پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی درباره چرایی اختصاص لقب «عقیلة‌العرب» به حضرت زینب(س) این چنین می‌گوید: یکی از القاب حضرت زینب (س) عقیلة‌العرب یا عقیله بنی هاشم است و بنابر قول بعضی از ادبای عرب، «ة» عقیلة‌العرب تای تأنیث است، اما اگر به شکل دقیق‌تر بررسی شود، تای مبالغه است نه تای تأنیث؛ بنابراین عقیل یک فرد خردمند است و عقیلة‌العرب بانویی است که منسوب به بنی هاشم و از طرفی بسیار خردمند است.

وی ادامه می‌دهد: ماجرای نامگذاری حضرت زینب(س) این طور بود که هنگامى زینب(س) متولد شد، مادرش حضرت زهرا(س) او را نزد پدرش امیرالمؤمنین(ع) آورد و گفتند: این نوزاد را نامگذارى کنید، حضرت فرمود: من از رسول خدا(ص) در این امر سبقت نمی‌گیرم؛ در این ایام پیامبر اکرم(ص) به مسافرت رفته بودند، اما بعد از بازگشت ایشان، امیرالمؤمنین(ع) به پیامبر(ص) عرض کردند که نامی را برای این فرزند انتخاب کنید، پیامبر(ص)‌ فرمودند: من نیز در نامگذاری این نوزاد بر خداوند متعال سبقت نمی‌گیرم، سپس جبرئیل(ع) فرود آمده و سلام خداوند را به پیامبر(ص) ابلاغ کرد و گفت: نام این نوزاد را زینب بگذارید که خداوند متعال این نام را براى او برگزیده است.

عضو پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ابراز می‌دارد: مفهوم زینب(س) در ترکیب زبان عربی مرکب از دو اصطلاح است: «زین» و «أب»؛ «زین» به معنای زینت و افتخار پدر است و حضرت زینب(س) عملاً نیز این گونه بودند و دارای ابعاد شخصیتی مشابه پدر بزرگوارشان بودند.

*جمله به یادماندنی امام سجاد(ع) درباره عمه بزرگوارش(س)

حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا اعرافی رئیس جامعة‌المصطفی‌(ص) العالمیه با اشاره به علم الهی پیامى‌سان عاشورا بیان می‌کند: زینب کبری(س) از یک علم الهی برخوردار بود که امام سجاد(ع) در روایتی می‌فرماید: «انت بحمدالله عالمة‌ بلا معلمة»؛ تو دانش لدنی داری، از این رو علم و مراتب ولایت پذیری، ولایت مداری، شجاعت و رشادت فوق‌العاده این بانوی بزرگوار، در کنار هم به ایشان یک قدرت رهبری و مدیریت داد که در عمل نیز خود را نشان داد و ما می‌بینیم که تا تاریخ است عاشورا باقی است و تا عاشورا باقی است، نقش حضرت زینب (س) نیز ماندگار خواهد ماند.

*چرا امام علی(ع) خطاب به دخترش فرمود: «فداک ابوک»/حضرت زینب(س) محضر هفت معصوم را درک کرده است

حجت‌الاسلام حبیب‌الله فرحزاد استاد حوزه و دانشگاه نیز با اشاره به اینکه   حضرت زینب(س) در دامان هفت معصوم رشد و پرورش پیدا کرده است، اظهار می‌دارد: این بانوی بزرگوار، خدمت جدشان پیغمبر خدا(ص)، پدر و مادر گرامی‌شان حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) بودند و چون ظرفیت‌ فوق‌العاده‌ای داشتند توانستند محضر ائمه اطهار(ع) را تا امام باقر(ع) درک کند.

این محقق و پژوهشگر علوم دینی ادامه می‌دهد: در حالات حضرت زینب(س) نقل شده است: زمانی که ایشان در دوران طفولیت در دامان علی(ع) بودند و حضرت می‌خواستند اعداد را به زینب(س) آموزش دهند، فرمودند: فرزندم بگو یک، زینب فرمودند: واحد، حضرت امیر(ع) فرمودند: بگو دو (اثنان)، اما حضرت زینب(س) باز گفتند: واحد و همین طور چندین مرتبه حضرت علی(ع) اعداد را شمردند تا زینب(س) آن‌ها را تکرار کند که حضرت زینب(س) فقط می‌فرمودند: واحد!

وی می‌افزاید: وقتی حضرت امیرالمؤمنین(ع) علت این کار را از حضرت زینب(س) جویا شد، حضرت فرمودند: منظور من از واحد، خداوند است و من خدای واحد و یکتا را نام می‌برم و چیزی بعد از ایشان قرار نمی‌دهم،‌ بنابراین از این بیان نورانی حضرت زینب(س) مشخص می‌شود که حتی از شمارش اعداد نیز به خدای متعال توجه پیدا می‌کند و همین موضوع باعث شد تا امام علی(ع) او را در آغوش کشیده و بفرمایند: «فداکِ ابوک» پدرت به فدایت!

- See more at: http://farsnews.com/newstext.php?nn=13921216000160#sthash.oKYp5uDv.dpuf