گروه سیاسی- رجانیوز: در انتخابات ریاست جمهوری سال 88 تقلب شد چون؛ «مردم لرستان به دامادشان (موسوی) رای ندادند»، «در خیلی از شهرستان ها آمار مشارکت کنندگان در انتخابات بیش از 100% بود»، «در بعضی از صندوق ها احمدی نژاد رای کامل را کسب کرد و رقبای او حتی یک رای هم نداشتند» و ...

گروه سیاسی- رجانیوز: به فاصله چند ساعت بعد از انتشار خبر «آقای مطهری! پاسخ چند روز قبل مقام عالیرتبه نظام درباره رفع حصر را دوباره برای خودتان مرور کنید» در رجانیوز، نماینده تهران در مجلس طی گفتگویی با یکی از سایت های حامی دولت به تایید این موضوع پرداخت.

دکتر محمد سلیمانی*: خسارات و لطمات فتنه گران بر کشور و نظام جمهوری اسلامی آنقدر گسترده، ملموس، روشن و واضح است که به هیچ وجه کسی نمی تواند آنها را نفی کند یا نادیده بگیرد. علی رغم این وضوح اخیر شاهدیم جریان خاصی تلاش جدی می کند تا با شگردهای عمروعاصی نسبت به فتنه گران و خصوصاً سران فتنه نرمش ایجاد کند. این جریان که در بدنه دولت یازدهم نفوذی قابل توجه کرده است، با پر رویی تمام در نظر دارد از دریچه دهان عده ای این نرمش را گاه و بیگاه به جامعه قالب کند.

به نظرم رسید جا دارد مروری بر جرمهای واضح و غیر قابل انکار سران فتنه گران انجام شود تا نفوذی مجال غبار آلود کردن فضا را پیدا نکنند. لذا اجازه می خواهم با هم این مرور بسیار مختصر را داشته باشیم: 

الف – جرم‌های سران فتنه که موجب نقض قانون شده

1- تشکیل کمیته صیانت از آرا. این عمل صرفاً در انتخابات 1388 توسط سران فتنه انجام شد و قبلاً سابقه نداشت. مبنای تشکیل آن و دستورالعمل های تهیه و تنظیم شده توسط این کمیته، تماماً حاکی از توطئه بود. خصوصاً که هیچ مجوزی از هیچ مرجعی نداشت. فعالیت های ثبت شده توسط این کمیته نشان می دهد که غرض از تشکیل آن بر هم زدن بازی و جلوگیری از ادامه مسیر اصلی انتخابات بوده است. 

2- ایجاد و راه اندازی شبکه های اینترنتی و روی آوردن به شبکه های اجتماعی در جهت منسجم کردن مخالفین نظام، جرمی است که به صورت گسترده اتفاق افتاد. اسناد و مدارک نشان می دهد که سران فتنه طراحی های خاص و مدیریت شده برای این امر داشتند. 

3- ادعای تقلب بدون ارائه اسناد و مدارک، از بزرگترین و عظیم ترین جرائم سران فتنه است. طراحی تقلب طرحی بود با طراحی خارجیان و دشمنان نظام که توسط سران فتنه اجرا و مدیریت شد. امروز همه شواهد و بیانات حتی دشمنان نظام اسلامی ایران حاکی از سلامت انتخابات ایران نسبت به همه کشورهای دیگر است. این ادعای دروغ موجب گرفتار شدن سران فتنه در ناتوانی برای ادامه مسیر خودشان شد. عدم طی مسیر اعتراض قانونی توسط سران فتنه، موجب شد تا ریزش طرفداران آنها به صورت بهمنی صورت گیرد و در نتیجه جرم سران فتنه چندین برابر گردد. 

4- تخلف از مسیر قانونی با استنکاف سران فتنه از حضور در جمع 12 نفر عضو شورای نگهبان، جرمی است که سران فتنه مرتکب شدند و عملاً با قانون ضدیت کردند. خصوصاً که کاندیدای دیگر ریاست جمهوری (یعنی آقای محسن رضائی) با حضور خود در شورا توانست به خواسته های منطقی خود دست یابد. در نتیجه این استنکاف سران فتنه موجب جرمی قطعی برایشان شد. 

5- عمده بیانیه های سران فتنه، اسنادی روشن دال بر مجرمیت آنهاست. چون این بیانیه ها که توسط رسانه های مخالف نظام قرائت می شد، دارای مفاد کاملاً مجرمانه است و طبق قانون مصوب مجازات اسلامی موجب اشد مجازات می گردد. 

6- تعدادی از صندوق های رأی باز شماری شدند و نمایندگان سران فتنه که روز رأی گیری سر صندوق حضور داشتند نیز اعلام کردند که صندوق آنها هیچ مشکلی نداشته است. این نتیجه، جرم سران فتنه را تشدید و بیشتر تثبیت کرد. شواهد در آرشیو صدا و سیما وجود دارد و قابل دسترسی است. 

7- عملاً فتنه گران با رسانه های خارجی دشمن جمهوری اسلامی ایران هم صدا و هم آواز شدند و همکاری مشترک دوجانبه انجام دادند. این همکاری موجب تشدید و ادامه آشوب ها گردید که جرمی اساسی تلقی می گردد و قانون سران فتنه را مجرم می داند.

8- زیر سؤال بردن حیثیت انتخابات در جمهوری اسلامی چون اتفاق افتاد، لذا جزو جرمهای نابخشودنی سران فتنه تلقی می گردد. 

9- سران فتنه عملاً و رسماً وارد فاز ساختار شکنی نظام شدند و برای براندازی نظام یا تغییر آن اقدام کردند. حتی این جرم را آنقدر فراگیر انجام دادند که به سطح ارسال پیامک هم رساندند تا آشوب و درگیری مسلحانه را رقم زدند. 

10- اقدام علیه امنیت ملی یکی دیگر از جرمهای اساسی و بزرگ و نابخشودنی سران فتنه است. سران فتنه در مدت قابل توجهی که بیش از 7 ماه طول کشید، به صورت عملی اقدام علیه امنیت ملی انجام دادند و اگر حصر نشده بودند با شدت بیشتری عمل می کردند. 

11- سران فتنه مرتکب جرم اردوکشی به خیابان ها شدند و خودشان با حضور در خیابان در این اردوکشی مشارکت مستقیم و فرماندهی بلاواسطه داشتند. 

12- خیانت به کشور جزو جرمهای اصلی سران فتنه است. اسناد و مدارک و اعمال آنها جائی برای انکار نگذاشتنه است. 

ب) جرم‌های مالی سران فتنه 

1. افراد حقیقی و حقوقی زیادی هستند که در جریان فتنه به اموالشان آسیب و خسارات رسیده است و شاکی و آمار قابل توجهی را به خود اختصاص داده اند. 

2. سران فتنه با مدیریت و مشارکت در آشوب ها و شورش های خیابانی، هرج و مرج ایجاد کردند و آتش زدند و تخریب کردند و خسارت اقتصادی کلان وارد کردند. هر کدام مدعی خصوصی و عمومی دارد که امکان جبران آن توسط سران فتنه وجود ندارد. 

3. ایجاد بی ثباتی و ناامنی در کشور که توسط سران فتنه شکل گرفت و ماهها ادامه یافت موجب کاهش سرمایه گذاری خارجی در کشور، اخلال در تعاملات اقتصادی با دنیای خارج و ازهمه مهمتر تشدید تحریم ها توسط دشمن علیه نظام شد. احصا و محاسبه این خسارات مالی خود نیازمند کار کارشناسی است. 

4. طبق گزارش مکتوب شهرداری تهران، در فتنه سال 1388 بالغ بر 63 میلیارد تومان خسارت مالی به اموال این شهرداری وارد گردید. 

5. دهها بانک و مؤسسه اعتباری در سال 1388 به آتش کشیده شد و یا مورد تخریب قرار گرفت که همه با مشارکت و مدیریت سران فتنه رخ داد. هزینه های این تخریب ها و هزینه های نوسازی آنها به حساب سود و زیان بانک ها رفته است و معادل آن از سود سهام سهامداران کاسته شده است، که باید محاسبه و در دادخواست جرائم سران فتنه منظور گردد. کارشناسان این خسارات را در شهر تهران به پنجاه میلیارد تومان بر آورد کرده اند. 

6. گرانی و تورم و فشار اقتصادی به مردم و دولت بدلیل اخلال در ارائه خدمات مختلف و خدشه بر میزان تأمین معیشت مردم، جرائمی واضح و قابل محاسبه است . 

7. کارشناسان خسارت وارده در تراز تجاری، بازرگانی و نفتی ایران را بدلیل اخلال در این امور و همچنین عدم وصول مطالبات را بالغ بر یکصد میلیارد دلار برآورد کرده اند. فقط شرکت انگلیسی شل از پرداخت بالغ بر 8 میلیارد دلار بدهی خود بدلیل اختلالات سال 88 سرباز زده است که جرمش به گردن فتنه گران است. 

8. بالغ بر 30 میلیارد تومان دیه بدل از قصاص شهدا و سایر شهروندان مردمی در فتنه شده است. این دقیقاً جرم مالی اصحاب فتنه بر اساس و متکی به قوانین و بر اساس قواعد حقوقی متوجه سران فتنه است که در این امر مباشرت داشته اند. 

9. چنانکه ملاحظه می فرمایید موارد فوق صرفاً بخشی از هزینه های مشهود و قابل محاسبه است که سران فتنه به کشور و مردم تحمیل کردند و الّا قاعدتاً باید کارشناسان همه هزینه های مشهود و غیرمشهود را دقیقاً محاسبه کنند تا از سران فتنه مطالبه گردد.

10. کارشناسان خسارات مادی وارده به کشور در جریان فتنه 1388، را به میزان 324 هزارمیلیارد تومان به قیمت سال 1388 بر آورده کرده اند. 

ج) خسارات بین‌المللی 

در انتخابات سال 1388 مشارکت حدود 85 درصد به وقوع پیوست و نشان داد پشتوانه مردمی نظام خیلی بیش از آن چیزی است که تحلیل گران خارجی ارائه می دادند. اما: 

1- سران فتنه بر این دستاورد ملی و گرانبها خدشه و لطمه و خراش وارد کردند. 

2- ایجاد نگرانی در بین حامیان و طرفداران و وفاداران انقلاب اسلامی در جهان، جرمی سنگین متوجه سران فتنه می کند. 

3- در جریان فتنه و بعد از آن، تحرکات ضد ایرانی در کشورهای منطقه بیشتر می شود و نشست های ضد ایرانی افزایش می یابد. 

4- سران فتنه با کمک و از طریق عناصر سوخته ای نظیر شیرین عبادی و اصحابش فرصت تشدید بدبینی های سازمانهای بین المللی را فراهم کردند و به بهانه گیری آنها کمک جدی و بر خط انجام دادند. 

5- سران فتنه با بیانیه ها و سخنرانی ها و نشست های متعدد موجب آسیب دیدن حیثیت و اعتبار بین المللی نظام شدند. 

6- گرچه همکاری با ضد انقلاب در جریان فتنه موجب بی آبروئی آنها شد، ولی موجب جری شدن ضد انقلاب هم گردید. 

7- تغییر رفتار آمریکا و غرب در مقابل ایران جزء دستاوردهای فتنه گران تلقی شده است که خود جرمی عظیم و عمیق است. 

8- جرم خودداری بعضی کشورها به ارسال پیام تبریک به رئیس جمهور منتخب، علی رغم مشارکت 85% مردم در انتخابات، بر گردن کسانی جز سران فتنه نیست. اعمال خدشه جدی به حیثیت بین المللی جمهوری اسلامی ایران از جرائم اصلی و مسلم سران و اصحاب فتنه است. 

9- سران فتنه باعث شدند تا سردمداران امریکا و اروپا علیه ملت ایران دست به خشونت بیشتری بزنند. اوباما گفت «ما دیپلماسی سرسختانه ای را در قبال ایران دنبال خواهیم کرد» 

10- در صورت برگزاری دادگاه سران و رهبران فتنه، زوایای بیشتری از ارتباطات خارجی پنهان اصحاب فتنه علنی و عیان خواهد شد. 

11- مشارکت شبکه های اجتماعی بین المللی نظیر فیس بوک و توایتر در فتنه برکسی پوشیده نیست. طوریکه مقامات امریکائی علناً از توقف محدود این شبکه ها برای اورهال کردن، رسماً ممانعت کردند و به آن افتخار نمودند. عمده کسانی که از طریق این شبکه ها پا در گمراهی نهادند، مقصر اصلی را سران فتنه می دانند و شاکی هستند. 

12- تلاش برای سقوط اقتدار ملی در سطح بین المللی از جمله جرائم سنگین سران فتنه است. 

13- پیوند فتنه با سرویس های امنیتی و جاسوسی اروپا و امریکا موضوعی است که باید مدنظر قرار گیرد و میزان اثر گذاری آن در ایجاد شورش و آشوب تعیین گردد. بدیهی است جرم همه این لطمات به عهده سران فتنه است. 

14- اکنون که ارتباط بعضی از ستادهای انتخاباتی با سفارتخانه های اروپائی بر ملا شده است، این موضوع باید در پرونده سران فتنه منظور و با جدیت با عنوان مجرمیت پی گیری شود. 

15- مطمئناً بررسی نشست ها و داد و ستدهای انجام گرفته شیوخ و پادشاهان با اصحاب فتنه حکایت مجرم بودن دارد. 

16- ملاقات با پادشاه عربستان و صلاح و مشورت با سران رو سیاه وهابیت در پرونده سران و اصحاب فتنه چشمک زنی خاصی می کند. 

17- ملاقات با شیخ جنایتکار بحرین، که در خونریزی ید طولا دارد، با هدف جمع آوری پول در پرونده سران فتنه از جایگاه ویژه ای برخوردار است. بدون شک جرمی بزرگ و غیر قابل بخشش است. 

د) خسارات جانی: 

واقعیت آن است که اصحاب فتنه و سران آن، آمرین و مباشرین و عاملین اصلی آشوب ها هستند. اینها بودند که با بیانیه و اعلامیه و سخنرانی های جورواجور حضور در کف خیابان را فراخوانی دادند، مدیریت کردند و آشوب و اغتشاش درست کردند و در جریان آنها عده ای به شهادت رسیدند و عده ای بیگناه کشته شدند. خون همه این ها گردن آمرین و مباشیرین و عاملین اصلی است. قصاص در مقابل این کشته ها از مهم ترین جرائم مندرج در پرونده سیاه و قطور سران فتنه است و یکی از عناصر اصلی مطالبات مردمی است. 

ه) سایر جرائم: 

جرائم سران و اصحاب فتنه آنقدر زیاد است که فقط ذکر عناوین آنها کتابها می شود. به بعضی ها در حد عنوان اشاره می شود:

1- بر هم زدن امنیت محلی، ملی، منطقه ای. 

2- صدور فرمان ارودکشی و تلاش برای راه اندازی جنگ خیابانی. 

3- ایجاد خدشه در روند آموزشی و پژوهشی دانشگاهها.

4- بردن کشور به لب پرتگاه.

5- خیانت به نظام، رهبری، انقلاب، مردم و امام و اسلام.

6- میدان داری و عربده کشی در خیابان.

7- راه اندازی کاروانهای غیرقانونی و بدون مجوز. 

8- حمایت جانانه از اجتماعات غیر قانونی. 

9- تلاش برای تضعیف و براندازی نظام. 

10- نقض متعدد و پی در پی حقوق شهروندان. 

11- بر هم زدن نظم و آرامش جامعه. 

12- تعرض به حقوق شهروندان.

13- تحریک غیر قانونی گروهی. 

14- توهین، افترا و نشر اکاذیب نسبت به مسئولین نظام در رده های مختلف. 

15- تلاش غیرقانونی برای ابطال انتخابات. 

16- ایستادن تمام قد در مقابل قانون و عدم تمکین به قانون.

17- القا و انتشار شبهه در سلامت انتخابات. 

18- انجام نظر سازی های غیر قانونی به نفع بعضی کاندیداها. 

19- ساختن شعارهای دروغ برای میتینگ های انتخاباتی. 

20- ادعای پیروزی به صورت مکرر و در خواست از هواداران برای برگزاری جشن قبل از اتمام یا اعلام نتایج. 

21- تهیه و اجرای پروژه های شهید سازی و کشته سازی. 

22- متهم کردن نظام به انواع و اقسام اتهامات واهی. 

23- ........ اگر ادامه دهیم مثنوی هفتاد من کاغذ شود. 

با این مرور مختصر، واضح است که مردمی که آن حماسه باشکوه را با شرکت 85% خود خلق کردند و در 9 دیماه 1388 با حضور خود بساط پهن شده سران فتنه را جمع کردند، در انتظار دادگاه رهبران و عاملان اصلی فتنه هستند، شاید اندک مرهمی بر آن همه جسارت و خسارت و زخم ها باشد. به امید دیدن روز برگزاری دادگاه علنی سران فتنه. 

* نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی

به گزارش جهان وی گفت: تبریک و تهنیت‌های بعد از انتخابات گاهی دلی است و گاهیسیاسی. دل ما با کسی که سال 84 پیروز شد اصلاً صاف نشد و هیچ وقت نتوانستیم او را به عنوان مظهر جمهوریت مردم فهیم و با فرهنگ و صادق جمهوری اسلامی ایران بدانیم. شاید هم اشتباه می‌کردیم اما به هرحال اگر دوباره به عقب برگردیم فکر می‌کنم انتخاب‌های من درست بود هرچند به وسیله اکثریت تایید نشد.

بی شک سوالات و ابهامات متعددی از دل همین چند جمله برای بینندگان این برنامه و خوانندگان سخنان آقای نوبخت ایجاد شده است که البته مجری برنامه شناسنامه ترجیح داد از طرح آنها بگذرد و این سخنان غیرمنتظره سخنگوی دولت را به حال خود رها کند؛ شاید برای متهم نشدن به مخالفت با دولت از سوی دلبستگان دولتمردان.

اما با توجه به ادعاهای دهها باره نوبخت، احزاب، گروهها و بزرگان جریان اصلاح طلب، به نظر می رسد گذشتن از کنار این سخنان عجیب اقدامی عافیت طلبانه باشد؛ زیرا گروه ها و شخصیت های اصلاح طلب همواره در شعار مدعی دموکراسی و رای مردم بوده اند تا اینکه در جریان انتخابات پرشور سال 88، همگان ناباورانه شاهد شورش فتنه گران، علیه رای مردم و قانون اساسی شدند و دیدند که وقتی رای مردم با منافع این جریان در تقابل قرار گیرد، حاضر می شوند که شعارها و ادعاهای چندین ساله خود را جلوی پای منافعشان ذبح کنند و برای این کار حتی از همسویی با دشمنان نشان‌دار مردم و کشور هم ابایی ندارند.

البته این سال سرآغاز طرح ادعای تقلب نبود زیرا چهار سال پیش تر و در جریان انتخابات سال 84 هم اکبر هاشمی رفسنجانی و مهدی کروبی وقتی رای مردم را خلاف میل و اراده خود دیدند، فریاد تقلب سردادند و از تبریک به رقیب منتخب مردم سر باز زدند.

اشاره نوبخت هم به این انتخابات و پیروزی محمود احمدی نژاد است. او گفته است که تبریک گفتن "دلی و سیاسی" است و چون از نظر دلی با منتخب مردم مشکل پیدا کرده اند از گفتن تبریک خودداری کرده‌اند. البته جریان متبوع نوبخت در آن سال "تبریک سیاسی" هم نگفت که حتی ادعای تقلب کرد!

گرچه آقای نوبخت نگفته است تبریک دلی یعنی چه؟ اما برداشت عمومی این است که "آنچه دلت می‌خواهد انجام بده." یعنی اگر دلت خواست تبریک بگو، اگر دلت نخواست تبریک نگو و ادعای تقلب بکن! 

اگر این مفهوم موردنظر آقای نوبخت باشد، قطعا می توان آن را مساوی منافع گرفت؛ ‌یعنی هر چه منفعت و سود کاندیدای بازنده انتخابات اقتضا کرد، همان را انجام دهد. حال احترام به رای و نظر ملت در کجای این قاعده من درآوردی جا دارد، روشن است.

آقای نوبخت همچنین در ادامه سخنانش مردم ایران را "فهیم"، "با فرهنگ"، و "صادق" توصیف کرده اما در عین حال گفته است، هیچ وقت نتوانستیم "منتخب ملت" را مظهر جمهوریت بدانیم!
تناقض گویی در این جمله آنقدر علنی است که نیازی به توضیح و تفسیر ندارد. اما این سوال مهم باز هم مطرح است که جای احترام به دموکراسی و تبعیت از رای مردم کجاست؟ جالب آن است که خود آقای نوبخت در ادامه سخنانش اذعان می کند که نامزد پیروز سال 84 رای اکثریت مردم را کسب کرده بود.

اما اگر کاندیداهای بازنده مدعی شوند که نامزد پیروز را مظهر جمهوریت و رای مردم نمی دانند، آیا اساسا برگزاری انتخابات مفهومی دارد؟ و بهتر نیست به جای صندوق رای، به همان شیوه لشکرکشی فتنه گران به خیابان، "مظهر جمهوریت" را انتخاب کرد!

البته شاید مشکل آقای نوبخت و دوستانش گرایش سیاسی پیروز انتخابات باشد و اگر نامزد منتخب از جناح و باند آنان باشد، شکی در "مظهر جمهوریت" بودن او وجود نداشته باشد!

سخنان اخیر آقای سخنگو، ناخودآگاه یاد شورش سال 88 علیه جمهوریت را زنده و بر این ادعا مهر تایید زد که برخی سیاسیون قدرت طلب تا وقتی شعار رای و نظر مردم را سر می دهند که آرای ملت به کیسه آنان ریخته شود و اگر روزی نظر مردم از آنان برگردد، پشیزی برای آن ارزش قائل نیستند که حتی از کودتای خیابانی اقلیت علیه اکثریت هم ابایی ندارند.

صاحبان این تفکر خطرناکند که از مبارزه با فساد هم سخن می رانند اما نزدیکان و خانواده خود را از حسابرسی و نظارت مصون می دانند، از قانون دم می زنند اما خود را ورای قانون می دانند، فریاد حمایت از قشر ضعیف را سر می دهند و آنان را لای چرخ های توسعه له می کنند، ادعای هزینه کردن خود و داشته هایشان را برای انقلاب و نظام می کنند اما خود را مالک انقلاب و کشور می دانند و..

گروه سیاسی- رجانیوز: این روزها محمد خاتمی هیچ فرصتی را برای حضور در اماکن عمومی از دست نمی دهد، او دوست ندارد «فراموش» شود، می خواهد به هر قیمت که شده در میان مردم «دیده» شود تا با استفاده از فراموشی افکار عمومی و تکیه بر «اقلیت افراطی عربده کش» حامی خود که رفتارشان بیشتر متکی به «احساساتشان» است تا عقلشان، چنین وانمود کند که در جامعه حضور فعالی دارد.

 گروه سیاسی- رجانیوز: پروژه خارج کردن خاتمی از انزوای سیاسی- اجتماعی سالهای گذشته اش اگر چه از مدتها قبل با حضور گاه و بی گاه وی در مکان های مختلف کلید خورده است اما همچنان این موضوع برای وی هزینه های زیادی دارد، تا جایی که حتی در دانشگاه ها نیز که روزگاری از آن به عنوان پایگاه اجتماعی اصلاح طلبان یاد می شد، وی نمی تواند به راحتی حضور داشته باشد.

به گزارش رجانیوز،  عصر روز سه شنبه 9 اردیبهشت 93 مراسم ختمی برای پدر همسر محمد خاتمی در دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد. بهانه برگزاری این برنامه نیز حضور مرحوم صادقی در برهه ای از حیاتش در این دانشکده و تدریس به دانشجویان بوده است.

اما در اواخر برگزاری این برنامه، خاتمی بدون اطلاع رسانی قبلی به دانشگاه بهشتی آمده و در این برنامه حضور پیدا کرده است.

بر پایه این گزارش، زمانی که دانشجویان از حضور وی در دانشگاه شان با خبر می شوند برای اعتراض به سمت وی حرکت می کنند و نسبت به آمدن وی به دانشگاه شان اعتراض خود را بیان می کنند.

این رفتار دانشجویان بلافاصله با عکس العمل محافظان خاتمی مواجه شده و ضمن ضرب و شتم شدید یکی دانشجویان، نسبت به دیگر دانشجویانی نیز که از این کار با تلفن همراهشان فیلم و عکس تهیه می کردند واکنش نشان داده و به زور خواستار حذف فیلم ها و تصاویر می شوند.

هر چند در این میان یکی از دانشجویان توانست ضمن گرفتن تعدادی عکس از لحظه ضرب و شتم دانشجویان توسط محافظان خاتمی، آنها را به دست خبرنگار رجانیوز برساند.

گفتنی است، محمد خاتمی که در جلسات خصوصی و نیمه خصوصی با اصلاح طلبان بارها و بارها بر اشتباهات موسوی و کروبی در سال 88 صحه گذاشته است، در صدد است تا با حضور پیاپی در مجامع عمومی  و همچنین سخنرانی های دائم به مناسبت های مختلف تقویم، خود را یک عنصر سیاسی زنده و پویا معرفی کند تا روند سرخوردگی اصلاح طلبان متوقف شود، اما اعتراض های مردمی به وی در مجامع عمومی به خوبی نشان می دهد عملکرد سیاه دولت اصلاحات و همچنین اقدامات مفتضحانه فتنه گران در سال 88 باعث شده تا وی با حداقل بدنه اجتماعی که آنها را نیز عمدتا اقلیتی از جوانان احساسی شکل می دهد، کار بسیار دشواری برای زنده کردن خود در عرصه سیاسی کشور در پیش دارد.

همچنین برخی اقدامات خاتمی طی سالهای  گذشته نیز با مطالبات افراطی بدنه اصلاحات در تعارض بوده است که بیش از پیش منجر به انزوای سیاسی- اجتماعی و روی آوردن خاتمی به رفتارهای پنهان و زیر زمینی شده است، از جمله رای دادن مخفیانه وی در انتخابات مجلس نهم در یکی از روستاهای دماوند! که با این حال باز هم باعث هجمه های تند و بی پروای هوادارانش علیه وی شد.

لازم به ذکر است در پی حضور نیمه مخفیانه و سر زده خاتمی به دانشگاه شهید بهشتی، دانشجویان دانشگاه بهشتی در اعتراض به این مساله و همچنین تساهل رییس این دانشگاه نسبت به ورود ورود خاتمی به دانشگاه،  بعد از نماز ظهر و عصر تجمعی اعتراض آمیز را برگزار خواهند کرد.

گفتنی است دفتر خاتمی بلافاصله بعد از این اتفاق، با صدور بیانیه ای تعجیل آمیز مدعی شده بود که «کوچکترین برخورد فیزیکی بین دانشجویان و تیم حفاظت خاتمی رخ نداد» اما تصاویر منتشر شده به خوبی میزان صحت و سقم این ادعا را به مخاطبان نشان می دهد.

حبیب ترکاشوند

سناریوسازان شورش علیه «جمهوریت» این بار در نقاب دفاع از «جمهوریت»

چگونه می‌توان ادعای افرادی که فرمان «شورش علیه جمهوریت» نظام صادر کردند را در «دفاع از جمهوریت» نظام باور کرد؟! همان‌ها که بزرگترین «رفراندوم» انقلاب بعد از 12 فروردین سال 58 را به بزرگ‌ترین «چالش» تبدیل کردند.

تمکین به رای مردم و پذیرش مردم‌سالاری پیش‌نیاز استقرار هر نظام پویایی است که بخواهد در جهان کنونی «هژمونی» خود را در عرصه جهانی بسط دهد. در همین راستا بود که امام عظیم‌الشان ما نیز بر خلاف نظر برخی که خواهان استقرار «حکومت اسلامی» بودند بر روی استقرار «جمهوری اسلامی» تاکید کردند تا بالاخره این ساختار نوین در همه پرسی 12 فروردین سال 58 با رای 98 درصدی مردم ایران به منصه ظهور رسید.

هژمونی انقلاب اسلامی با قالبی که «جمهوریت» آن را تعریف می کرد و محتوایی که از متن دین برآمده بود طی بیش از سه دهه توانسته دسیسه‌ها علیه خود را خنثی سازد. انتخابات مهمترین راهکار این نظام الهی برای گزینش مهمترین مسئولان «اجرایی» و «تقنینی» آن در همه سال‌های بعد از انقلاب بوده بر خلاف تمامی انقلاب‌‌های مشهور و غیرمشهور جهان که حداقل تا چند دهه نام بردن از انتخابات آزاد نیز جرم محسوب میشد تا چه برسد به تحقق آن.

*با همه وجود از جمهوریت نظام دفاع می کنیم

اما سال 88 مهمترین وجه مردم‌سالاری و جمهوریت نظام اسلامی توسط عده‌ای که این بار جمهوریت بر خلاف میل و سلیقه‌شان بود مورد تاخت و تاز قرار گرفت و با حمله به این رکن رکین نظام، اردوکشی خیابانی را جایگزین صندوق رای کردند که در این باره نقش سیدمحمد خاتمی رئیس جمهور اسبق کشورمان در این جرم بزرگ قابل کتمان نیست. 

اخیرا محمد خاتمی  در هفتاد و پنجمین نشست ماهانه بنیاد باران با دفاع از جمهوریت نظام مدعی شد: «ما به عنوان کسانی که دلبسته به این انقلاب و اسلام هستیم با همه وجود از جمهوریت نظام دفاع می کنیم؛ با همه لوازمی که جمهوریت دارد»

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این‌که ظاهر پرستی خطر جدی است می‌گوید: این جریان اخلاق را نابود می کند، بر خواست های اصیل و تاریخی ملت از جمله آزادی استقلال و پیشرفت خط بطلان می کشد؛ این جریان فقط به حذف می اندیشد و به تحمیل ظواهر خشکی که از روح حقیقت اسلام حقیقت دین خدا بیگانه است گرایش دارد. این خطر، خطر مهمی است. در عین حالی‌که رهبر انقلاب می گوید رای مردم حق الناس است و حتی مخالفین را دعوت می کنند که بیایید و به موازین دموکراسی تن بدهید و در انتخابات شرکت کنید این جریان با رای مردم، با جمهوریت ،با حقوق مردم و با تعیین کننده بودن نقش مردم مخالفت می کند؛آشکارا هم مخالفت می کند! این جریان جریان خطرناکی است که وجود دارد.»

رئیس بنیاد باران در فراز دیگر سخنرانی خود ادعا می کند: « ما خودمان را در متن نظام می دانیم به اصول و بنیاد انقلاب و اسلام احترام می گذاریم»،

شاید امثال آقای خاتمی گمان می برند که حافظه ملت ایران قدرت یادآوری وقایع سال 88 را ندارد و نمی تواند ادعاهای ایشان را با آن برهه‌ای که این ادعاها در صحنه عمل باید متجلی می‌شد تطبیق دهد. برای یادآوری ایشان و افرادی که سنگ ایشان را به سینه می‌زنند بد نیست فقط ذره‌ای از گفتمان متناقض نامبرده در آن برهه و نقششش در دمیدن به اتش فتنه را بازخوانی کنیم:

*همه باید آنچه مردم انتخاب می‌کنند بپذیرند!

در طلیعه صبح 22 خرداد سال 88، یکی از افرادی که در حسینیه جماران حاضر شد تا رای خود را به صندوق بیاندازد، خاتمی بود. وی که از مشاهده حضور مردم در انتخابات ذوق زده به نظر می‌رسید و به تصور خود دوم خردادی دیگر را می‌دید که بار دیگر اصلاح‌طلبان به میدان سیاست باز خواهند گشت. برای همین هنگامی که خبرنگاران از اوپرسیدند که چرا با مردم سخن نمی‌گوید با ژست خاصی گفت : «امروز جای صحبت نیست و جای عمل است.»

وی که ظاهرا جوسازی‌ها و هوچی‌گری‌های ستاد موسوی روی او نیز تآثیر گذاشته  و علی‌رغم نظر تمام نظرسنجی‌ها که در آنها رای احمدی‌نژاد بسیار بالاتر از موسوی و سایر رقبا بود، باورش شده بود که رفیقش بازی را برده است با پرستیژ توأم با غرور در مصاحبه با «خبرگزاری فارس» ابراز امیدواری کرد که انتخابات به سلامت و خوبی برگزار شود و خطاب به احزاب و جریان‌ها و اشخاص یادآور شد: «همه باید آن‌چه مردم انتخاب می‌کنند بپذیرند و از رای مردم تمکین کنند.»

وی که با سابقه 8 سال سکانداری اجرایی کشور، بیش از هر کس دیگری می‌دانست که پروسه انتخابات کشورمان چگونه است و حتی اگر دولت و یا هر شخص و جریان دیگری قصد دستکاری آراء را داشته باشند عملا این آرزو قابلیت تحقق ندارد.

*همراهی با موسوی و کروبی در فرمان شورش

فردای انتخابات و پس از مشخص شدن نتیجه آراء و توهم خودساخته موسوی، خاتمی و سایر رفقای این عده، اولین بیانیه میرحسین در رد پذیرش تنیجه انتخابات و فرمان شورش علیه جمهوریت صادر شد. خاتمی نیز که همیشه دم از قانونمداری می‌زد و طی دوران مسئولیتش  و حتی روز 22 خرداد از لزوم پذیرش رای مردم سخن گفته بود و با اینکه خود بهتر از هر کس می دانست واقعیت چیست، با میرحسین و کروبی همراه شد و عملا به یکی از سه ضلع فتنه تبدیل شد.

پس از آنکه با درخواست راهپیمایی حامیان موسوی در انتخابات برای روز 25 خرداد رد شد و مورد تایید قرار نگرفت، خاتمی نیز با موسوی و کروبی همراه شد و در بیانیه‌ای مشترک با موسوی تاکید کرد: «به رغم عدم صدور مجوز راهپیمایی و به دلیل عدم امکان اطلاع‌رسانی کافی به مردم و برای ادای احترام به آن دسته از حامیانی که در راهپیمایی میدان انقلاب تا میدان آزادی حضور پیدا کرده‌اند، میرحسین موسوی، مهدی کروبی و سید محمد خاتمی امروز در مسیر راهپیمایی حضور یافته و مردم را به آرامش دعوت خواهند کرد» همانگونه که مشخص است در این بیانیه به صورت کاملا مرموزانه مردم را به حضور غیرقانونی در این مراسم دعوت کرده و از طرفی بهانه حضور خود را دعوت مردم به آرامش! عنوان می کنند. نتیجه این حضورکاملا آرام، جان باختن چند تن از هموطنانمان از نیروهای بسیج و معترضین در اغتشاشات غروب 25 خرداد بود.

*نامه به رئیس دستگاه قضا در دفاع از خادمان کشور!

روز 27 خرداد خاتمی به همراه موسوی در نامه‌ای مشترک به ریس دستگاه قضا برخورد با اغتشاشگران و محرکان و برنامه‌ریزان فتنه راناسازگار با معیارهای جمهوری اسلامی خواندند. معنای این نامه این بود که دستگاه قضایی باید این افراد را آزاد بگذارد تا کشور را به اغتشاش بکشند. این موضع خاتمی یادآور موضع او در فتنه کوی دانشگاه تهران است که خواستار مدارا با اغتشاشگران شد.

این دو در نامه خود آورده بودند: «دستگیری این شخصیت‌ها و افراد که قالبا نقش فعال و موثری در خدمت به مردم کشور و جلوگیری از خشونت و رفتارهای غیر مدنی دارند نه تنها مشکلی را حل نخواهد کرد بلکه موجب تخریب افکار عمومی و تشدید نگرانی و ناآرامی‌هاست...»

*دعوت به اغتشاش در سالروز فتنه منافقین

با آنکه اعلام شده بود که رهبری نظام روز 29 خرداد در نماز جمعه شرکت می‌کنند و مجمع روحانیون مبارز به رهبری خاتمی نیز از این موضوع مطلع بود، این مجمع خواستاردرخواست مجوز برای برپایی راهپیمایی در30 خرداد شد(یعنی همان روزی که منافقین علیه نظام اسلامی دست به شورش زدند). این درخواست مورد موافقت قرارنگرفت و با آنکه رهبری انقلاب در آن نماز تاریخی خواستار پیگیری مطالبات از مسیر قانون و خاتمه دادن به اردوکشی خیابانی شدند، این مجمع تا ساعت 2 بعدازظهر روز موعود حاضر نشد درخواست خود را لغو کند و زمانی این کار را انجام داد که عملا تاثیری نداشت چرا که معترضان به خیابان آمده بودند و حاصل آن جان باختن بیش از ده تن از هموطنان بود که بی شک نقش خاتمی به عنوان ریاست شورای مرکزی این مجمع در این باره بر کسی پوشیده نیست.

*خاتمی به همراه موسوی خواستار ابطال انتخابات بود

علیرضا زاکانی، نماینده مردم تهران همان  دوران در یکی از نطق‌های رسمی مجلس با انتقاد از شرط‌ گذاری‌های خاتمی برای نظام، زوایای دیگری از نقش این فرد و همدستانش در فتنه را برملا کرد. وی گفت: فراموش نمی‌کنم که برای انجام ماموریتی از سوی رئیس مجلس به همرا آقایان ابوترابی‌فرد، عباسپور، کاتوزیان، نادران، جلالی، با آقای هاشمی رفسنجانی در 26 خرداد سال 88 دیدار داشتیم، در این جلسه آقای هاشمی گفتند که در صبح 23 خرداد یعنی روز بعد از انتخابات آقای خاتمی تماس گرفت و گفت که با آقای سیدحسن خمینی و میرحسین موسوی قصد دیدارم را دارند که من گفتم جلسه مجمع تشخیص مصلحت است و به همین دلیل آقایان موسوی، خاتمی و سید‌حسن خمینی هنگام ظهر به دفتر آمدند. نماینده مردم تهران افزود: آقای هاشمی گفتند که خواسته این 3 فرد ابطال انتخابات بود و راه‌های قانونی را نیز قبول نداشتند.زاکانی اظهار داشت: جلسه یاد شده زمانی برگزار شد که هنوز آرا‌ی انتخابات در حال شمارش بود و نتیجه انتخابات مشخص نشده بود.

*برگزاری رفراندوم؛ طرحی از «مایکل لدین» که خاتمی آن را تکرار کرد!

پس از بن بست طرح تقلب در انتخابات و رو شدن دست خالی موسوی، کروبی و خاتمی برای ملت در ارائه سندی مبنی بر تایید ادعایی که به خاطر آن کشور را به آشوب کشاندند، حال نوبت به آن رسیده بود تا با طرح مباحث انحرافی و جنجالی، اولا انگشت اتهام را از خود به سمت دیگران هدایت کنند و ثانیا در راستای پیاده کردن دستورات انقلاب مخملی و جین شارب بایستی راهکاری ارائه می شد که قابلیت تحقق نداشته باشد. بر این اساس خاتمی اواخر تیرماه در دیدار با خانواده‌های بازداشت‌شدگان، برگزاری رفراندوم را تنها راهکار برون‌رفت از بحران فعلی کشور دانسته و گفت: «باید از مردم پرسیده شود که آیا از وضعیت پیش‌آمده راضی هستند و اگر اکثریت مردم از این وضعیت راضی هستند و این وضع را قبول داشته باشند، ما هم تسلیم هستیم.» این سخنان خاتمی از آنجا که می توانست حامیان داخلی فتنه را تا حدودی از لاک بیرون آورد به شدت مورد استقبال قرار گرفت و در رسانه‌های ضد انقلاب نیز به سرعت انعکاس یافت. فردای این دیدار مجمع روحانیون مبارز در بیانیه‌ای رسمی حرف‌های خاتمی را تکرار و از ایده رفراندوم دفاع کرد. روز بعد از این پیشنهاد خاتمی، روزنامه کیهان در یادداشتی به قلم شریعتمداری اسنادی را رو کرد که نشان می داد این پیشنهاد از سوی مایکل لدین امریکایی ارائه شده و اقای خاتمی فقط آن را تکرار کرده است.

*با شعارهای مردم خاتمی به کمای سیاسی رفت

قریب دوماهی بود که از انتخابات گذشته بود وحال سران فتنه در این صدد بودند که بار دیگر حامیان خود را به میدان بکشند و چه فرصتی بهتر از روز قدس که طبق سنت هرساله در سراسر ایران راهپیمایی برقرار است و می توانستند با حضور در میان جمعیت شعارهای خود را سر دهند و نگاه رسانه‌های تشنه غربی را به سوی خود جلب کنند. خاتمی نیز با موسوی و کروبی فراخوان دادند و حامیان را به حضور سبز در این مراسم فراخواندند. اما آنچه در روز قدس تمامی ملت ایران شاهد آن بودند رسوایی این جریان نفاق و دروغ بود.

برخلاف پیش‌بینی این جریان، هرچند معدود افرادی به خیابان‌ها آمده بودند که صدایشان با صدای آمریکا و اسرائیل همخوانی داشت لیکن آنچه در روز قدس به وقوع پیوست بساط معرکه اغتشاش‌طلبان را تاحد گسترده‌ای جمع نمود. جالب آنکه فرصت‌طلبان با راهپیمایی جداگانه در روز قدس و با طرح شعارهای برخلاف آرمان‌های این روز، عملکرد منافقین در سال 59 را تکرار کردند. در حقیقت اقدام آنها تکرار عملکرد سال 59 منافقین بود که با جداسازی راهپیمایی خود ، عملا راه خود را از ملت جدا کردند. خاتمی نیزکه قصد داشت در حوالی دانشگاه تهران با پائین‌آمدن از خودروی خود به جمع راهپیمایان بپیوندند، پس از پایین آمدن از خودرو با خشم مردم شرکت‌کننده در این راهپیمایی روبه شد. شعارهای مردمی باعث شد خاتمی در مناسبت‌های بعدی همچون 13 آبان ، 16 آذر و22 بهمن از حضور در انظار عمومی خودداری کند.

*فقط جمهوریتی مورد قبول است که خروجی آن دلخواه آقایان باشد

در جملات فوق بخش کوچکی از نقش خاتمی در فتنه عظیم 88 که چنگ زدن خونین بر صورت نظام بود را مرور کردیم در همان انتخاباتی که فرد پیروز با تفاوت رای 11 میلیونی از رقیب خود در صدر بود. اما از آنجا که نتیجه مورد دلخواه آقایان بود بزرگترین «رفراندوم» نظام بعد از 12 فروردین سال 58 را به بزرگترین «چالش» نظام اسلامی تبدیل کردند. حال باید از ایشان و امثال وی پرسید چگونه می توان ادعای شما در دفاع از جمهوریت نظام را باور کرد وقتی که چنین کارنامه سیاهی از خود بر جای گذاشته اید و هنوز بعد از 5 سال حتی حاضر به عذرخواهی در محضر شریف ملت ایران نیز نشده‌اید؟